50 αποχρώσεις του γκρι... αλλιώς

Θα έχεις βέβαια ακούσει για τον σάλο που γίνεται φέτος το καλοκαίρι για ένα βιβλίο...

Πρόκειται για το βιβλίο  «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» της πρωτοεμφανιζόμενης βρετανίδας συγγραφέως Ε. Λ. Τζέιμς.
Σάλος μεγάλος σου λέω, δεν το έβρισκες στα βιβλιοπωλεία σου λέω, σε ό,τι γλώσσα το ζητούσες σου λέω, χαμπάρι δεν πήρες;  Δεν σε πιστεύω....
Μου το έκαναν δώρο προχθές στα γενέθλιά μου και μιας και μόλις είχα τελειώσει το βιβλίο που διάβαζα "Στη χώρα των χρυσών ήλιων, του Κάλεντ Χοσεϊνι " (παρουσίαση του βιβλίου εδώ :http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22710 ) είπα να το ξεκινήσω. Από τις πρώτες σελίδες κατάλαβα ότι διάβαζα κάτι εντελώς αντίθετο από το προηγούμενο βιβλίο.  Όμως βρε παιδί μου και στα δυο βιβλία η γυναίκα είναι το αντικείμενο σε διαφορετικό περιτύλιγμα κάθε φορά.
Στο προηγούμενο βιβλίο δεν ξεχώριζε από οποιοδήποτε αντικείμενο του σπιτιού, πολλές φορές μια τηλεόραση είχε μεγαλύτερη αξία από τη γυναίκα. Στο δεύτερο, απ' όσο έχω διαβάσει , η γυναίκα είναι ένα αντικείμενο πολυτελείας,  μα πολύ πολυτελείας σου λέω. Τώρα στην αρχή είναι "προσέχουμε για να έχουμε". Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες του βιβλίου γιατί είμαι στην αρχή, αλλά νομίζω ότι έχει ξεπεράσει τα Άρλεκιν προ πολλού. Διαβάστε εδώ  http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=473883&h1=true#commentForm  μια παρουσίαση του βιβλίου.

Εκείνο που θέλω να πω εγώ είναι αυτό: η κατάσταση της Αναστάζια (ηρωίδας του βιβλίου) μου θυμίζει μεταφορικά λίγο την Ελλάδα και την κατάσταση που βιώνουμε από τους ξένους "προστάτες" μας.

 Η πλοκή μπορεί να περιγραφεί ως εξής. Η Αναστάζια Στιλ (Ελλάδα) , όμορφη αγνή και αθώα φοιτήτρια 21 ετών  ερωτεύεται τον 27χρονο πάμπλουτο και μυστηριώδη επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέι (ΔΝΤ, Μέρκελ ,ΕΕ, τρόικα  όπως θέλετε πείτε το ), (από το επίθετό του οποίου προκύπτουν και οι τίτλοι των βιβλίων) και υπογράφει μαζί του συμβόλαιο (μνημόνιο) σεξουαλικής (οικονομικής και εθνικής) υποταγής.

«Δείρε με, δέσε με, φίμωσέ με» λέει η Ανα, δείρε με λέει ο Σαμαράς, δέσε με λέει ο Βενιζέλος, φίμωσε με λέει ο Κουβέλης και τους αρέσει....


«Μου έχεις εμπιστοσύνη;», με ρωτάει ξαφνικά. Γνέφω καταφατικά, με τα μάτια διάπλατα ανοιγμένα από την ξαφνική συνειδητοποίηση ότι πραγματικά του έχω εμπιστοσύνη. Τι θα μου κάνει τώρα;  Έτσι κι εμείς τους έχουμε εμπιστοσύνη, τι θα μας κάνουν τώρα;

Δεν ξέρω τι θα γίνει στην πορεία αλλά κάπως έτσι μου μοιάζει η υπόθεση.

 Πάντως για καλό και για κακό μια γκρι γραβάτα φρόντισε να υπάρχει, δεν ξέρεις ποτέ πότε θα χρειαστεί !!!