"Την παρακάτω παραβολή την αλίευσα από την τοπική εφημερίδα της Κεφαλονιάς «Νυστέρι» και σας την παραθέτω.
«Κρίση έπληξε το χωριό που ζει από τον τουρισμό. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά, άσχημα, ώσπου έρχεται κάποιος τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού. Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει 100 ευρώ. Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και το πάει στον τσοπάνη που τον εφοδιάζει με κρέατα. Ο τσοπάνης με τη σειρά του το πάει στο βενζινοπώλη κι αυτός με τη σειρά του στην πόρνη του χωριού που της χρωστάει κάποιες ώρες που πέρασαν μαζί. Εκείνη με τη σειρά της το πάει στο ξενοδόχο, που του χρωστούσε από τις κρατήσεις δωματίου για τους πελάτες της. Μόλις άφησε η επί χρήμασι εκδιδόμενη το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, κατέβηκε ο τουρίστας και λέει στον ξενοδόχο ότι άλλαξε γνώμη και θα φύγει. Ο ξενοδόχος του έδωσε πίσω τα 100 ευρώ. Κανείς δεν κέρδισε, κανείς δεν έχασε, δεν υπήρξε εισόδημα και όλα τα χρέη ξεπληρώθηκαν. Τι μάθαμε από αυτή την ιστορία. Δεν είναι απαραίτητα το άγριο κυνήγι του κέρδους, το άγχος, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η ανεργία, η αλληλοεξόντωση, η φτώχια όταν το χρήμα κυκλοφορεί σωστά. Τόσο απλό είναι. Μόνο που οι κυβερνήσεις μετατρέπουν το χρήμα σε εμπόρευμα, το δίνουν στους εμπόρους-τραπεζίτες και αυτοί μας βάζουν και τρέχουμε. Ο ξενοδόχος, οι χωριανοί ακόμη και η πόρνη συνεισφέρουν. Το ρόλο του τροφοδότη-τουρίστα έπρεπε να παίζουν οι τράπεζες και το κράτος. Αυτοί όμως αντί να τροφοδοτούν με χρήμα την αγορά, αφαιρούν."
Σημειώσεις του Βασίλη Γούλα από το "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ"
