ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ

ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Η ΚΑΡΔΙΑ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ, ΜΑΡΙΩ



ΕΚΕΙΝΗ - ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ



Γεννιέσαι την έχεις μητέρα
πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα
εκείνη σε βάζει στην κούνια
στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα

Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια
και μοιάζει με κάποια που 'χες γκόμενα
στο μέλλον με τ' άσπρα φωτάκια
και με τ' αστεράκια τα φλεγόμενα

Μετά που σε στέλνουν σχολείο
στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται
μικρή με τα ροζ κοκαλάκια
και τα ποιηματάκια που θα μάθετε

Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις
χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι
της σπας με νεράντζια τα τζάμια
κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι

Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι
βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα
το στήθος της θέλει να σπάσει
κυλιέται στα δάση και στα κύματα

Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει
που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους
που δίνει φιλιά μες στα δόντια
κι ανοίγει τα πόδια σ' άγνωστους φαλλούς

Την ψάχνεις το σκας απ' το σπίτι
σε σέρνει απ' τη μύτη αυτό το βάλσαμο
αυτή η μυρωδιά από γαζία
αυτή η τυραννία σε τραβά ενώ

Κανένας βοηθός δεν υπάρχει
να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε
κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει
γκαζώνεις τ' αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι

Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο
και πάλι δε βρίσκω εκείνο που 'θελα
πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια
αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά

Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει
μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται
χωρίς στα μαλλιά κοκαλάκια
χωρίς ποιηματάκια που θα μάθετε

Περνάω την κιθάρα στο βύσμα
με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι
αρχίζω τον πρώτο μου στίχο
τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι


ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΜΑΜΑ - ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ




Καζαντζίδης - Μάνα γλυκιά




ΜΑΜΑ ΓΕΡΝΑΩ - ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ



Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής

Ronan Keating - Mama's Arms



Mothers Day song - Eddie Kilgallon

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Κάποτε ήταν κάποιος που αγαπούσε πολύ μια κοπέλα. Αυτή του ζήτησε ως απόδειξη της αγάπης του, να της φέρει την καρδιά της μητέρας του. Εκείνος πήγε σκότωσε την μητέρα του και της ξερίζωσε την καρδιά με σκοπό να την προσφέρει στην γυναίκα που αγαπούσε. Προχωρώντας στον δρόμο, και κρατώντας στα χέρια του την καρδιά της μητέρας του, σκόνταψε και έπεσε. Τότε, σύμφωνα με τον μύθο, ακούστηκε μια φωνή από την μητρική καρδιά που έλεγε: «Χτύπησες παιδί μου;».

Έτσι είναι η καρδιά κάθε μητέρας.Μόνο αυτή θα σ'αγαπάει σε ότι κάνεις και όπου πας.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΑ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ; ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ

Οι μαμάδες σε όλο τον κόσμο ετοιμάζονται να γιορτάσουν αύριο την δική τους, προσωπική εορτή. Και ενώ οι μπαμπάδες ετοιμάζονται να δυσανασχετήσουν επειδή δεν έχουν μια παρόμοια γιορτή, πρέπει να τους πούμε ότι η παγκόσμια Γιορτή της Μητέρας έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα.

Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας.
Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.

Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.
Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η "Mothering Sunday", δηλ. η "Κυριακή της Μητέρας", την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.




Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.

Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.

Εμείς, όμως, να δείχνουμε την αγάπη μας στη Μάνα μας όχι μόνο τη 2η Κυριακή του Μαΐου, αλλά κάθε μέρα και κάθε στιγμή, όπως και εκείνη μας δείχνει την αγάπη της κάθε στιγμή. Ανθοδέσμες, γλάστρες, σοκολατάκια είναι ασήμαντα δώρα μπροστά σε ένα φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά που θα δίνουμε κάθε μέρα στη μάνα μας.


Χρόνια πολλά μαμά!!!!

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα. Η γιορτή της μητέρας. Επομένως, γιορτάζω και γω. Φτού μου, να μην αβασκαθώ.
Πολλοί ρωτάνε να τους πω, γιατί πρέπει να υπάρχει μια τέτοια γιορτή.Την απάντηση σε μια τέτοια ερώτηση, μπορείτε να την βρείτε στις εγκυκλοπαίδειες, καθώς επίσης και στο αγαπητό Κέρας της Αμάλθειας.
Γιατί όμως πρέπει να γιορτάζω εγώ?

Πρέπει να γιορτάζω γιατί άντεξα τόσα χρόνια να βλέπω παιδικά , καρτούνς, να μαθαίνω το πρόγραμμα του Στάρ και του Άλτερ. Γιατί έμαθα να πατάω τουβλάκια, και πλειμομπίλ, και να μη πέφτω!
Γιορτάζω για τα χρόνια που είχα καταφέρει, να βάζω ηλεκτρική, η να απλώνω ρούχα, με ένα μωρό στον ώμο.
Γιορτάζω που επιβίωσα από αρρώστιες, και στεναχώριες με σόας ( λέμε τώρα) τας φρένας.
Γιορτάζω, επειδή εμπέδωσα τις λέξεις- ΦΑΕ , ΠΛΥΣΟΥ, ΔΙΑΒΑΣΕ, ΚΟΙΜΗΣΟΥ- σε όλους τους συνδυασμούς!



Γιορτάζω γιατί έχω καταλάβει χωρίς να παραπονιέμαι, πως η έρημη η μάννα, είναι για να έχουν φαγητό στο τραπέζι, καθαρά ρούχα στο συρτάρι, για να κάνει το ταξί στις υποχρεώσεις των τέκνων,καθώς επίσης τον δικηγόρο στα προβλήματα του σχολείου.

Επίσης μια υποχρέωση της σύγχρονης μάννας, είναι να πληρώνει, τις διάφορες δραστηριότητες των παιδιών, γιατί ένας μισθός δεν φτάνει, και ο ένας πρέπει να πηγαίνει υπέρ, μουσικής, γλωσσών, καράτε, βαράτε, και όλα τα συναφή, που θα κάνουν τα τέκνα μας περήφανα μέλη, της κοινωνίας των 700 ευρώ.
Το πόστ θα κρατηθεί μακρυά από συγκινήσεις γατί η κάθε μια ξέρει, όταν αγκαλιάζει το παιδί της, ότι είναι σαν να αγκαλιάζει τον κόσμο όλο, και ας μην πούνε ούτε ένα χρόνια πολλά.
Γιορτάζω γιατί ενώ θέλω να περάσω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου, βλέπω ότι το μόνο που θέλουν από μένα είναι να είμαι εκεί, και να μην τους ενοχλώ. Μόνο η διακοπή ρεύματος μας σώζει, να ξεφορτίσουν laptop,i-pod, και κινητά. Η μάνα είναι εκεί, να απαντάει στην ερώτηση τι φάμε σήμερα, ? και να παίρνει την απάντηση, δεν μου αρέσει, δεν το τρώω, και άλλα τέτοια εμψυχωτικά, και παρόλα αυτά να καταφέρνει να μαγειρεύει κάθε μέρα, ισορροπώντας ανάμεσα σε αυτά που τρώνε και αυτά που δεν θέλουν ούτε να τα μυρίσουν. Είναι να μη το γιορτάζεις?

Το διάβασα στο http://sofiascomments.blogspot.com και μου άρεσε.