Οι μαμάδες σε όλο τον κόσμο ετοιμάζονται να γιορτάσουν αύριο την δική τους, προσωπική εορτή. Και ενώ οι μπαμπάδες ετοιμάζονται να δυσανασχετήσουν επειδή δεν έχουν μια παρόμοια γιορτή, πρέπει να τους πούμε ότι η παγκόσμια Γιορτή της Μητέρας έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα.Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας.
Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.
Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η "Mothering Sunday", δηλ. η "Κυριακή της Μητέρας", την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Εμείς, όμως, να δείχνουμε την αγάπη μας στη Μάνα μας όχι μόνο τη 2η Κυριακή του Μαΐου, αλλά κάθε μέρα και κάθε στιγμή, όπως και εκείνη μας δείχνει την αγάπη της κάθε στιγμή. Ανθοδέσμες, γλάστρες, σοκολατάκια είναι ασήμαντα δώρα μπροστά σε ένα φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά που θα δίνουμε κάθε μέρα στη μάνα μας.
Χρόνια πολλά μαμά!!!!
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα. Η γιορτή της μητέρας. Επομένως, γιορτάζω και γω. Φτού μου, να μην αβασκαθώ.
Πολλοί ρωτάνε να τους πω, γιατί πρέπει να υπάρχει μια τέτοια γιορτή.Την απάντηση σε μια τέτοια ερώτηση, μπορείτε να την βρείτε στις εγκυκλοπαίδειες, καθώς επίσης και στο αγαπητό Κέρας της Αμάλθειας.
Γιατί όμως πρέπει να γιορτάζω εγώ?
Πρέπει να γιορτάζω γιατί άντεξα τόσα χρόνια να βλέπω παιδικά , καρτούνς, να μαθαίνω το πρόγραμμα του Στάρ και του Άλτερ. Γιατί έμαθα να πατάω τουβλάκια, και πλειμομπίλ, και να μη πέφτω!
Γιορτάζω για τα χρόνια που είχα καταφέρει, να βάζω ηλεκτρική, η να απλώνω ρούχα, με ένα μωρό στον ώμο.
Γιορτάζω που επιβίωσα από αρρώστιες, και στεναχώριες με σόας ( λέμε τώρα) τας φρένας.
Γιορτάζω, επειδή εμπέδωσα τις λέξεις- ΦΑΕ , ΠΛΥΣΟΥ, ΔΙΑΒΑΣΕ, ΚΟΙΜΗΣΟΥ- σε όλους τους συνδυασμούς!
Γιορτάζω γιατί έχω καταλάβει χωρίς να παραπονιέμαι, πως η έρημη η μάννα, είναι για να έχουν φαγητό στο τραπέζι, καθαρά ρούχα στο συρτάρι, για να κάνει το ταξί στις υποχρεώσεις των τέκνων,καθώς επίσης τον δικηγόρο στα προβλήματα του σχολείου.
Επίσης μια υποχρέωση της σύγχρονης μάννας, είναι να πληρώνει, τις διάφορες δραστηριότητες των παιδιών, γιατί ένας μισθός δεν φτάνει, και ο ένας πρέπει να πηγαίνει υπέρ, μουσικής, γλωσσών, καράτε, βαράτε, και όλα τα συναφή, που θα κάνουν τα τέκνα μας περήφανα μέλη, της κοινωνίας των 700 ευρώ.
Το πόστ θα κρατηθεί μακρυά από συγκινήσεις γατί η κάθε μια ξέρει, όταν αγκαλιάζει το παιδί της, ότι είναι σαν να αγκαλιάζει τον κόσμο όλο, και ας μην πούνε ούτε ένα χρόνια πολλά.
Γιορτάζω γιατί ενώ θέλω να περάσω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου, βλέπω ότι το μόνο που θέλουν από μένα είναι να είμαι εκεί, και να μην τους ενοχλώ. Μόνο η διακοπή ρεύματος μας σώζει, να ξεφορτίσουν laptop,i-pod, και κινητά. Η μάνα είναι εκεί, να απαντάει στην ερώτηση τι φάμε σήμερα, ? και να παίρνει την απάντηση, δεν μου αρέσει, δεν το τρώω, και άλλα τέτοια εμψυχωτικά, και παρόλα αυτά να καταφέρνει να μαγειρεύει κάθε μέρα, ισορροπώντας ανάμεσα σε αυτά που τρώνε και αυτά που δεν θέλουν ούτε να τα μυρίσουν. Είναι να μη το γιορτάζεις?
Το διάβασα στο http://sofiascomments.blogspot.com και μου άρεσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου