Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

ΤΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΜΑΣ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου ... στο pc σου ήθελα να πω.

Τέτοια ώρα να με περιμένεις αν είναι να έρθω. Πολύ θα ήθελα να έρχομαι νωρίτερα όμως μια το ένα μια το άλλο, τώρα τελειώνω από τα καθημερινά κι ας είναι και Σάββατο.

Το έχω ανάγκη να σου μιλήσω γιατί εσύ δεν με διακόπτεις, με ακούς υπομονετικά, περιμένεις να σου ξαναμιλήσω κι αν, λέω αν, θέλεις να μου απαντήσεις θα το κάνεις όταν θα έχω ολοκληρώσει τη σκέψη μου.

Είναι δύσκολο σήμερα να βρίσκεις κάποιον να έχει την υπομονή και τον χρόνο να ακούσει ο,τι έχεις να του πεις. Συνήθως όλοι βγάζουμε τα συμπεράσματά μας χωρίς να ακούσουμε τον απέναντί μας. Καλλιεργούμε στο μυαλό μας αυτά που νομίζουμε οτι είπε ο άλλος, βγάζουμε αποφάσεις και συμπεράσματα.

Μη κουνάς το κεφάλι. Έτσι είσαι και εσύ όταν δεν είσαι απέναντι από την οθόνη σου.