Ε, λοιπόν κύριοι εσείς είστε η τελευταία μας προτεραιότητα ...

Πως το λέει η νεολαία μας ; Φτιάχτηκα τώρα, ναι φίλε μου φτιάχτηκα. Κάτι διάβασα και φτιάχτηκα. Διάβασε κι εσύ κι αν δεν φτιαχτείς πες μου πως το κατάφερες .

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης “Ψωμί-Παιδεία και πούλμαν στα σχολεία” (http://kaimixeirotera.blogspot.gr/2012/09/blog-post_27.html).

Πως το λέει η νεολαία μας ; Φτιάχτηκα τώρα, ναι φίλε μου φτιάχτηκα. Κάτι διάβασα και φτιάχτηκα. Διάβασε κι εσύ κι αν δεν φτιαχτείς πες μου πως το κατάφερες .

 https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=10151074836598456&id=35064893455

Σήμερα το πρωί, μαθητές καθηγητές και γονείς του καλλιτεχνικού και μουσικού δημόσιου σχολείου επισκέφθηκαν το υπουργείο Παιδείας μας για να ζητήσουν να μην καταργηθούν τα μέσα μεταφοράς τους στα σχολεία (τα πούλμαν που τους μεταφέρουν είναι δύο χρόνια απλήρωτα)
Απάντηση του Υπουργού ΕΙΣΤΕ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ. Και πρόσθεσε Τι το θέλετε το Μουσικό σχολείο. Πηγαίνετε σ ένα Ωδειο στη γειτονιά σας.
Ηταν και η κόρη μου εκεί!
Είστε ΒΑΡΒΑΡΟΙ κύριοι. Πληρώνουμε πολύ ακριβά τις πενιχρές παρωχές του διαλυμένου κράτους σας. Πληρώνουμε πολύ ακριβά την δήθεν δωρεάν παιδεία σας.
Σε ωδείο πρέπει να πάτε εσείς να μάθετε Μπαγλαμά να παίζετε και να πάψετε να παριστάνετε τον Υπουργό Παιδείας!
Κι αφού η παιδεία είναι η τελευταία σας προτεραιότητα. Και η υγεία το ίδιο. Οσο για την ασφάλεια την κάνατε frangise
Μήπως κι εμάς πρέπει να γίνετε Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ; Μήπως θα πρέπει τώρα να σταματήσουμε όλοι κι να μη σας ξαναπληρώσουμε ; Γιατί φοβάμαι πώς όσο περισσότερα είναι αυτά που σας δίνουμε τόσο περισσότερα θα είναι αυτά που μας στερείτε.
Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να γίνω η πρώτη ελληνίδα που Επωνύμως θ αρνηθεί να σας πληρώνει πλέον.

Ελένη Ράντου

 

 Αυτά έγιναν χθες και πιστεύω πως είναι αλήθεια. Αυτά σήμερα μεταφέρθηκαν από τους μαθητές που συμμετείχαν στη συνάντηση στους συμμαθητές τους στα σχολεία και κατά συνέπεια σε όλους εμάς τους γονείς.

Και τώρα πες μου, δεν έχουμε φτιαχτεί όλοι μας ακούγοντας αυτά τα λόγια.

Κύριε εκπρόσωπε της πολιτείας καταλάβατε τι είπατε;

Τα παιδιά μας είναι η τελευταία σας προτεραιότητα;

Η πρώτη σας προτεραιότητα ποιά είναι;

Να μας κόβετε μισθούς, να μας αφήνετε άνεργους, να μας αφήνετε χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να αφήνετε τα σχολεία χωρίς βιβλία, χωρίς δασκάλους, να μας στέλνετε τα χαράτσια ή να μας δίνετε σύνταξη πέντε χρόνια μετά τον θάνατό μας;

Ω, συγνώμη, η πρώτη σας προτεραιότητα είναι να τσεπώνετε, να κλέβετε δημόσιο χρήμα, να παίζετε με τον λαό προεκλογικά και να παραλαμβάνετε καμμένη γη μετεκλογικά.

Γιατί πληρώνουμε φόρους κύριε εκπρόσωπε της πολιτείας; 

Χωρίς εμας, την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ, χωρίς εμάς τα κορόιδα που φοβηθήκαμε μη γυρίσουμε στη δραχμή και χάσουμε τη φτώχεια μας πως θα μαζεύατε τα τόσα δις που σας λείπουν; 

Πως θα στείλω τα παιδιά μου στο ωδείο της γειτονιάς μου; Θα το πληρώνετε εσείς γιατί εμένα δεν μου έχετε αφήσει ευρώ για ευρώ; 

 

Όταν με τα καινούργια μέτρα που θα ψηφίσετε θα μου κόψετε κι άλλα λεφτά, θα μου καταργήσετε τους γιατρούς και τα φάρμακα, θα πληρώνω 3,5€ τη μέρα για να μετακινηθώ για τη δουλειά μου (εγώ μ'αυτά τα 3,5€ θα μπορούσα να μαγειρέψω για όλη μου την οικογένεια) πως θα μπορέσω να πληρώνω το ωδείο;

Κι αν θέλεις να σου πω ένα μυστικό σχετικά με την κρίση, όλα θα μπορούσα να τα καταλάβω, ίσως όλα θα μπορούσα να τα συγχωρήσω. 

Σ' ένα πράγμα δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητη και αδιάφορη:  

Ποιός είσαι εσύ που μπορείς να κλέψεις και να καταστρέψεις τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς; 

Ποιός είσαι εσύ που μπορείς να αφήσεις μια γενιά ολόκληρη χωρίς ιδανικά και στόχους;

 

 

Ποιός είσαι εσύ που αψηφάς το ότι αυτή η γενιά θα είναι οι αυριανοί πολίτες που θα ζητάς να σ' εμπιστευτεί όταν εσύ την κατέστρεψες;

Και τότε να είσαι σίγουρος κύριε εκπρόσωπε της πολιτείας ότι θα είσαι Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ....

Ειλικρινά ντρέπομαι να κοιτάξω στα μάτια τα παιδιά μου. 

Εγώ τα παρέδωσα σ' αυτή την πολιτεία. 

Συγνώμη .....

“Ψωμί-Παιδεία και πούλμαν στα σχολεία”

Να σε ενημερώσω αγαπητέ μου φίλε για ένα θέμα που πιθανότατα θα σε απασχολήσει τις επόμενες μέρες αν δεν βρει σύντομα λύση.

Κάθε χρόνο η πολιτεία εκτός των μαθημάτων που διδάσκονται τα παιδιά μας σε κάποια σχολεία να τα διδάσκει και το μάθημα "κινητοποιήση-κατάληψη-δημόσια διαμαρτυρία". Δεν λέω χρειάζεται κι αυτό το μάθημα για τη ζωή τους στο μέλλον, αλλά από τώρα; Από τα 12 τους;

Ας γίνω πιο συγκεκριμένη. Μια δυο φορές το χρόνο, όποτε λήγει αυτή η ρημάδα η σύμβαση ή η παράτασή της, σταματάει η μεταφορά μαθητών από τους ιδιοκτήτες των λεωφορείων.
Να σημειώσουμε ότι τα θύματα της κατάστασης με τη μεταφορά στην Αττική είναι τα παιδιά από Ειδικά Σχολεία, οι μαθητές των Καλλιτεχνικών και Μουσικών Σχολείων κ.ά., ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα το θέμα αγγίζει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό παιδιών και των παραπάνω σχολείων όπου υπάρχουν αλλά και τα παιδιά από χωριά.

Για τα μουσικά σχολεία, στα οποία φοιτούν παιδιά από διάφορες περιοχές και τα οποία θα πρέπει να μετακινούνται σε μεγάλες συχνά αποστάσεις κουβαλώντας παράλληλα και μουσικά όργανα, το ζήτημα της μεταφοράς των μαθητών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας τους.
Χθες για παράδειγμα που δεν μπορέσαμε να πάρουμε την κόρη μου από το σχολείο έκανε τρεις ώρες να γυρίσει με τα λεωφορεία (λόγω απεργίας ίσως). Αυτό για ένα παιδί  Γ΄ λυκείου είναι θάνατος.
Τόσες ώρες χαμένες στους δρόμους αντί για διάβασμα.

Φέτος με όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί το πρόβλημα φαίνεται πιο σοβαρό.
Σήμερα είχε συνάντηση με τον υφυπουργό Παιδείας αντιπροσωπεία της Πανελλήνιας Ενωσης Γονέων Μουσικών Σχολείων και αντιπροσωπεία μαθητών, δεν γνωρίζω κάτι για το αποτέλεσμα.
Προχθές το Μουσικό Σχολείο Ιλίου είχε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εσωτερικών και φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα κινηθούν και τα άλλα σχολεία.

Κρίμα όμως, αυτά τα παιδιά αντί να διδάσκονται πως να παράγουν πολιτισμό (αυτή η δουλειά γίνεται σ'αυτά τα σχολεία) , αναγκάζονται να βγουν στους δρόμους να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.
Και καθόμαστε μετά και συζητάμε γιατί η συναυλία του Φοίβου είχε τόσες χιλιάδες κόσμο και πως εξηγείται  το φαινόμενο Παντελίδη. Πολύ απλό:  η πολιτεία δεν ωθεί τη νεολαία στη δημιουργία πολιτισμού, της κόβει τα φτερά κι έτσι φουντώνουν φαινόμενα "έτοιμης μασημένης πολιτιστικής τροφής".

Μερομήνια 2012-2013

Ακούω για τα μερομήνια αλλά ακόμα δεν έχω καταλήξει αν κάτι τέτοιο ισχύει. Δηλαδή αν από σήμερα μπορεί κάποιος να κάνει πρόβλεψη για τον καιρό μετά από 5-6 μήνες. Γι΄ αυτό θα κάνω κάτι. Σήμερα κάπου διάβασα τις προβλέψεις για το επόμενο διάστημα, κι όταν λέω διάστημα εννοω όπως θα δεις τον επόμενο χρόνο. Θα τις δημοσιεύσω λοιπόν εδώ και θα τις θυμόμαστε και θα τις επαληθεύουμε μαζί κατα καιρούς.

Σύμφωνα με τα μερομήνια, μέθοδο που χρησιμοποιούσαν πολλά χρόνια πριν και βασίζονταν στην γνώση κάποιων ανθρώπων να ερμηνεύουν κάποια σημάδια του ορίζοντα, ο καιρός για τους επόμενους 12 μήνες σε όλη την Ελλάδα θα κυλήσει κάπως έτσι..

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ



Με αστάθεια, άνοδο της θερμοκρασίας και γρήγορη βελτίωση θα συνεχιστεί ο μήνας μέχρι περίπου στις 25-26. Από τις 27 θα έχουμε μιά νέα περίοδο με αξιόλογες βροχές και καταιγίδες αλλά και πτώση της θερμοκρασίας.


ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ



Μέχρι τις 5-6 του μήνα θα συνεχιστούν οι ίδιες καιρικές συνθήκες με βροχές και πτώση της θερμοκρασίας. Ακολουθεί ένα διάστημα με εναλλαγές του καιρού για να τελειώσει ο μήνας με νέα απότομη πτώση της θερμοκρασίας και χειμερινή διάθεση.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ




Συνεχίζεται μέχρι στις 2-3 του μήνα η χειμερινή διάθεση του καιρού, και αρχίζει μετά μια μεγάλη περίοδος καλοκαιρίας μέχρι στις 22 του μήνα όπου θα έχουμε απότομη αλλαγή του καιρού με μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας και τα χιόνια να κάνουν την εμφάνιση τους στα ορεινά και όχι μόνο.. ως το τέλος του μήνα.


ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ



Το πρώτο δεκαήμερο του μήνα κυλάει χωρίς κάτι το αξιόλογο. Κακοκαιρία αναμένεται γύρω στις 20 με κορύφωση στις 22-23 όπου θα έχουμε χιόνια ακόμη και σε χαμηλά υψόμετρα. Ακολουθεί μιά σχετική βελτίωση αλλά από τις 30-31 του μήνα θα έχουμε νέα πτώση της θερμοκρασίας και χιόνια και σε ημιορεινές περιοχές.


ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ



Ξεκινάει ο μήνας με τον ίδιο χειμωνιάτικο καιρό και συνεχίζεται με διάφορες εναλλαγές χωρίς κάτι το αξιόλογο. Από τις 23 και μετά αναμένεται μια μεγάλη κακοκαιρία με ιδιαίτερη σφοδρότητα και τα χιόνια να φτάνουν μέχρι τις πεδινές περιοχές, έχοντας μάλιστα μεγάλη διάρκεια και ένταση.


ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ



Ξεκινάει με ύφεση των φαινομένων. Από τις 21 του μήνα όμως και μετά θα έχουμε σφοδρές χιονοπτώσεις μέχρι τα παραθαλάσσια μέρη και πολύ μεγάλη παγωνιά.


ΜΑΡΤΙΟΣ



Ξεκινάει με πολύ κρύο και παγερούς βοριάδες. Μικρή βελτίωση του καιρού θα έχουμε από τις 5 ως τις 10. Από τις 11 και μετά θα έχουμε χιονοπτώσεις και βροχές και θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο ο καιρός στις 28-30 με χιόνια ακόμη και στα πεδινά.


ΑΠΡΙΛΙΟΣ



Θα είναι ένας πολύ βροχερός μήνας με κρύο συνεχής εναλλαγές του καιρού με πολλές βροχές, έντονες καταιγίδες και χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες ακόμη και κάποια χιόνια στα ορεινά.


ΜΑΙΟΣ



Ξεκινάει με απότομη βελτίωση του καιρού και μεγάλη άνοδο της θερμοκρασίας. Στο δεύτερο μάλιστα δεκαήμερο η θερμοκρασία να βρίσκεται πολύ πιό πάνω από την κανονική για την εποχή. Επίσης τις τελευταίες μέρες του μήνα θα έχουμε και ενίσχυση των ανέμων.


ΙΟΥΝΙΟΣ



Καλοκαιρία με ενισχυμένο μελτέμι και τον πρώτο καύσωνα να κάνει την εμφανισή του στις 8-13 του μήνα. Με ζέστη τελειώνει ο μήνας.


ΙΟΥΛΙΟΣ



Ζεστός χωρίς αξιόλογα φαινόμενα θα κυλήσει αυτός ο μήνας.


ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ



Το πρώτο δεκαήμερο θα κυλήσει με ζέστη. Μετά θα έχουμε άστατο καιρό με μπόρες ως τις 17 και οι υπόλοιπες μέρες θα είναι δροσερές με ενισχυμένους ανέμους.

50 αποχρώσεις του γκρι... αλλιώς

Θα έχεις βέβαια ακούσει για τον σάλο που γίνεται φέτος το καλοκαίρι για ένα βιβλίο...

Πρόκειται για το βιβλίο  «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» της πρωτοεμφανιζόμενης βρετανίδας συγγραφέως Ε. Λ. Τζέιμς.
Σάλος μεγάλος σου λέω, δεν το έβρισκες στα βιβλιοπωλεία σου λέω, σε ό,τι γλώσσα το ζητούσες σου λέω, χαμπάρι δεν πήρες;  Δεν σε πιστεύω....
Μου το έκαναν δώρο προχθές στα γενέθλιά μου και μιας και μόλις είχα τελειώσει το βιβλίο που διάβαζα "Στη χώρα των χρυσών ήλιων, του Κάλεντ Χοσεϊνι " (παρουσίαση του βιβλίου εδώ :http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22710 ) είπα να το ξεκινήσω. Από τις πρώτες σελίδες κατάλαβα ότι διάβαζα κάτι εντελώς αντίθετο από το προηγούμενο βιβλίο.  Όμως βρε παιδί μου και στα δυο βιβλία η γυναίκα είναι το αντικείμενο σε διαφορετικό περιτύλιγμα κάθε φορά.
Στο προηγούμενο βιβλίο δεν ξεχώριζε από οποιοδήποτε αντικείμενο του σπιτιού, πολλές φορές μια τηλεόραση είχε μεγαλύτερη αξία από τη γυναίκα. Στο δεύτερο, απ' όσο έχω διαβάσει , η γυναίκα είναι ένα αντικείμενο πολυτελείας,  μα πολύ πολυτελείας σου λέω. Τώρα στην αρχή είναι "προσέχουμε για να έχουμε". Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες του βιβλίου γιατί είμαι στην αρχή, αλλά νομίζω ότι έχει ξεπεράσει τα Άρλεκιν προ πολλού. Διαβάστε εδώ  http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=473883&h1=true#commentForm  μια παρουσίαση του βιβλίου.

Εκείνο που θέλω να πω εγώ είναι αυτό: η κατάσταση της Αναστάζια (ηρωίδας του βιβλίου) μου θυμίζει μεταφορικά λίγο την Ελλάδα και την κατάσταση που βιώνουμε από τους ξένους "προστάτες" μας.

 Η πλοκή μπορεί να περιγραφεί ως εξής. Η Αναστάζια Στιλ (Ελλάδα) , όμορφη αγνή και αθώα φοιτήτρια 21 ετών  ερωτεύεται τον 27χρονο πάμπλουτο και μυστηριώδη επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέι (ΔΝΤ, Μέρκελ ,ΕΕ, τρόικα  όπως θέλετε πείτε το ), (από το επίθετό του οποίου προκύπτουν και οι τίτλοι των βιβλίων) και υπογράφει μαζί του συμβόλαιο (μνημόνιο) σεξουαλικής (οικονομικής και εθνικής) υποταγής.

«Δείρε με, δέσε με, φίμωσέ με» λέει η Ανα, δείρε με λέει ο Σαμαράς, δέσε με λέει ο Βενιζέλος, φίμωσε με λέει ο Κουβέλης και τους αρέσει....


«Μου έχεις εμπιστοσύνη;», με ρωτάει ξαφνικά. Γνέφω καταφατικά, με τα μάτια διάπλατα ανοιγμένα από την ξαφνική συνειδητοποίηση ότι πραγματικά του έχω εμπιστοσύνη. Τι θα μου κάνει τώρα;  Έτσι κι εμείς τους έχουμε εμπιστοσύνη, τι θα μας κάνουν τώρα;

Δεν ξέρω τι θα γίνει στην πορεία αλλά κάπως έτσι μου μοιάζει η υπόθεση.

 Πάντως για καλό και για κακό μια γκρι γραβάτα φρόντισε να υπάρχει, δεν ξέρεις ποτέ πότε θα χρειαστεί !!!

Μπουρεκάκια σαν πίτσα ...

Μια συνταγή για σήμερα....

Αγαπημένη συνταγή από τα παιδικά μου χρόνια. Την έφτιαχνε μια οικογενειακή φίλη στις εκδρομές που τότε αποτελούσαν απαραίτητο στοιχείο του Σαββατοκύριακου. Μπουρεκάκια τα έλεγε τότε η Δέσποινα, να μην τους αλλάξουμε όνομα , να τα λέμε κι εμείς μπουρεκάκια.

Αυτά λοιπόν είναι τα μπουρεκάκια της Δέσποινας. Θα χρειαστούμε:

• 1 πακέτο φύλλο κρούστας λεπτό
• 1/2 πακέτο Βιτάμ για τα φύλλα
• 3/4 kg κασέρι πικάντικο (Μυτιλήνης ίσως) τριμένο χοντρό
• 1/2 kg λουκανικάκια κοκτέιλ (2 πακέτα) ψιλοκομένα
• 5 ντομάτες κομένες σε μικρά κυβάκια στραγγισμένες από το ζουμί τους
• 3-4 πιπεριές κομένες σε μικρά κυβάκια

Ανακατεύουμε το κασέρι, τα λουκανικάκια, την ντομάτα και την πιπεριά σε μια λεκάνη.

Στη στενή άκρη του φύλλου στρώνουμε λίγη από τη γέμιση και ....

Αλοίφουμε το ελαφρά το φύλλο όπως δείχνει η φωτογραφία και τυλίγουμε σε ρολό ...

Τα ρολάκια τα βάζουμε σε ταψί. Εγώ χρησιμοποιώ αντικολλητικό χαρτί για να μην ταλαιπωρούμαι στο πλύσιμο των ταψιών...

Αφού γεμίσουμε το ταψί, όπως βλέπετε αραιά τα ρολλά τα βουτυρώνουμε και εξωτερικά ....

Το πακέτο του φύλλου που χρησιμοποίησα είχε 12 φύλλα οπότε τα έβαλα σε 2 ταψιά. Τώρα είναι έτοιμα για το φούρνο που τον έχω προθερμάνει στους 200 C. Εγώ τα έψησα με αέρα και τα δυο ταψιά μαζί.

Μετά από περίπου 35 - 40 λεπτά θα έχουν πάρει το χρώμα που βλέπετε και θα είναι έτοιμα.

Τα κόβετε σε 3-4 κομμάτια κάθε ρολό και μην τσακωθείτε ποιός θα φάει περισσότερο.

Είναι αρκετό για όλους ....  Καλή όρεξη !!!!!!


Για τις ανάγκες της φωτογράφισης τη συνταγή εκτέλεσε η γιαγιά Βάσω (η μαμά μου) για όσους την ξέρουν και για όσους δεν την ξέρουν ένα λέω .... χάνουν !!!!!

Τώρα στην κρίση πρέπει να βρίσκουμε λύση ....

             Εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας θα εφαρμόσει η πολιτεία για να κάμψει την αντίσταση των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, των φαρμακοποιών και κυρίως των φαρμακοβιομηχανιών... 

Η πρώτη από τις θεραπείες αφορά το πιο απλό.... ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ 

Παρακολουθείστε τη νέα μέθοδο, που βέβαια άργησε να έρθει στη χώρα μας ως συνήθως, η οποία δεν χρησιμοποιεί φάρμακα. Μπορεί εύκολα να εφαρμοστεί στον καθένα από τον καθένα...

Θα πραγματοποιηθούν επιδοτούμενα σεμινάρια για την εκμάθηση και πρακτική.

Εγώ θα πρότεινα στη θέση των γιατρών να χρησιμοποιηθούν άνεργοι και καλύτερα θα ήταν νέοι άνεργοι ( θα καταλάβετε... λόγω σωματικής δύναμης) και στη θέση των ασθενών να χρησιμοποιηθούν οι πολιτικοί μας παλιοί και νέοι (θα καταλάβετε γιατί ...)

Με προσοχή παρακαλώ παρακολουθείστε το παρακάτω βίντεο...

Και μην ξεχάσετε, μην χρησιμοποιείτε αυτή τη θεραπεία άσκοπα...

• όταν έχει η γυναίκα σας πονοκέφαλο
• όταν σας πιάσουν τη θέση για παρκάρισμα
• όταν σας πει η ταμίας στο super market πόσα χρωστάτε
• και γενικά όταν σας ανέβει το αίμα στο κεφάλι

Καλή σχολική χρονιά ....

Και ναι, κοντεύουν τρία χρόνια από την τελευταία ανάρτηση. Όμως σήμερα αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω εδώ. Καλό το facebook αλλά άλλο πράγμα το blog. Σκέφτεσαι και γράφεις χωρίς να σε κυνηγάει κανείς σαν να γράφεις έκθεση στο σχολείο σου. Και μια και είπα σχολείο, σήμερα ήταν μια σημαντική μέρα για μένα και ίσως γι' αυτό να ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας σ' αυτήν την μορφή. 

               Σήμερα λοιπόν στάθηκα στην πόρτα του σπιτιού μας κι αποχαιρέτησα για τελευταία φορά με αυτή την ευχή δικό μου παιδί : " Καλή σχολική χρονιά, ματάκια μου" και πρόσθεσα και κάτι ακόμα : "Καλή και πετυχημένη χρονιά, δύναμη, κουράγιο, επιμονή και υπομονή " , κι έκλεισα την πόρτα δακρυσμένη.
              Αλήθεια ένας κύκλος νοιώθω ότι τελειώνει. Πότε πέρασαν τα χρόνια..., κοινότυπο θα μου πείτε όμως πόσο αληθινό.

•            Πότε έκλεισε η πόρτα του παιδικού σταθμού πίσω μου, χωρίζοντας με από το μονάκριβό μου τοτε παιδί που τώρα κλείνει την πόρτα μόνο του στο φοιτητικό του νοικοκυριό στην Κέρκυρα που σπουδάζει;
•           Πως να ξεχάσω την πρώτη μέρα που υποδέχθηκε ο εικοσι ενός μηνών γιός μου την μπεμπέλα μας ( σαν παλιός μαθητής )  στον παιδικό σταθμό και καθόταν πάνω από το ρηλάξ και την πρόσεχε και τώρα την περιμένει πως και πως να του κάνει μόνη της επίσκεψη στην Κέρκυρα;

•          Ποιός θα ξεχάσει κάθε χρόνο τέτοια μέρα που τρέχαμε στα βιβλιοπωλεία να αγοράσουμε όλα αυτά τα ωραία μολύβια, γόμες, συνδετήρες, χαρακάκια αλλά το καλύτερό μου ήταν οι ξύστρες που μου άρεσαν και τους αγόραζα όλο τις περίεργες που όλως περιέργως δεν έξυναν κι έσπαγαν τις μύτες των μολυβιών και οι γόμες που μοσχομύριζαν οι οποίες και μουτζούρωναν το τετράδιο. Ή το ντύσιμο των βιβλίων με διαφανές αυτοκόλλητο που μέχρι να συνηθίσω πως γίνεται τα παιδιά μου τέλειωσαν το σχολείο;

              
   

•        Πότε πέρασαν τα χρόνια και όταν ρωτούσα τι μάθημα έχετε το πιθανότερο ήταν να μπορούσα να τους κάνω καμμιά ερώτηση για να τσεκάρω αν ήταν διαβασμένα, ενώ τώρα δεν καταλαβαίνω ούτε και για τι πράγμα μιλάει;

              Και τώρα το 2012 άλλα είναι τα προβλήματά μας. Και φυσικά άλλα ήταν το 2011. Έτσι για να έχουμε ποικιλία. Πέρυσι για παράδειγμα δεν είχαμε βιβλία και είχαμε φωτοτυπίες. Φέτος έχουμε βιβλία αλλά δεν έχουμε σχολικά για την μεταφορά των μαθητών όπου αυτή προβλέπεται. Τώρα αν θα έχουμε καθηγητές για να ανοίξουμε τα βιβλία αυτό θα το δούμε από αύριο.

          Οπότε από αύριο ξεκινάμε μαζί με τα μαθήματα και τα δρομολόγια για το σχολείο, καθότι τα
"μουσικά" μου μαναράκια αποφοιτούν το ένα μετά το άλλο από το μουσικό σχολείο Αλίμου που ανάμεσα στα πολλά θετικά του προυποθέτει και την μεταφορά των μαθητών του.

          Αλλά ας αφήσω την γκρίνια κι ας σταθώ σ' αυτές τις όμορφες στιγμές που μου χάρισαν αυτά τα 18 χρόνια που τα έχω αφήσει στα χέρια της εκπαίδευσης σε όλες τις μορφές της.
     
         Τι να πρωτοθυμηθώ από τον παιδικό σταθμό (Λιμνούπολη τον λένε και είναι στη Γλυφάδα), στην κεντρική παρέλαση της Γλυφάδας από δυο χρονών, παράσταση μπαλέτου από ενάμιση χρονών η κόρη (και της φεύγει το παπούτσι του μπαλέτου όταν πάτησε το πίσω κοριτσάκι και ποιά ήταν η αντίδρασή της; Γυρίζει και μου ρίχνει ένα ξεγυρισμένο φάσκελο -αυτό το χεράκι το ενάμιση χρονών- λες κι έφταιγα εγώ), θεατρικές παραστάσεις κάθε χρόνο όσο μικρά κι αν ήταν πάντα έβρισκαν κάτι να μπορούν να κάνουν.
       Μπορώ να ξεχάσω τα έξι χρόνια του καθενός στο 16 Δημοτικό Σχολείο Βύρωνα και τις αμέτρητες στιγμές συγκίνησης, χαράς, περηφάνειας που μου χάρισαν και τα δικά μου παιδιά αλλά και όλα τα παιδιά του σχολείου;
       Αργότερα στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου, αν και πιο αποστασιοποιημένοι σαν γονείς ζήσαμε ανάλογες στιγμές χαράς και συγκίνησης αν και ακόμα περιμένω να δω σε μια συναυλία την κόρη μου που μου βγήκε λίγο ντροπαλή σ' αυτό το κομμάτι.
       Αλλά λίγο ακόμα μου μένει που είναι και το σπουδαιότερο, η επιτυχία και της κόρης μου στις Πανελλήνιες μετά από λίγους μήνες. Μέχρι τότε προβλέπω να είναι κλεισμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους σχολείου, φροντιστηρίου ή του δωματίου της και να διαβάζει με βέβαιη θέλω να πιστεύω την επιτυχία της. Όπως και να έχει το πράγμα κάπου εδώ τέλειωσε αυτό που λέμε σχολική ζωή γι' αυτό το σπίτι. Το άγχος για μερικούς μήνες θα κυριαρχεί και μετά ...Πανεπιστήμιο, πρώτα ο Θεός.
         Και ότι ζήσαμε από σχολική ζωή, ζήσαμε !!!!

         Γι΄αυτό η συμβουλή μου:
         Ζήστε κάθε στιγμή μαζί με τα παιδιά σας, κάθε μέρα που περνάει δεν ξανάρχεται. Ζήστε τα και στα γέλια τους και στην γκρίνια τους, παίξτε μαζί τους και όχι με τον υπολογιστή. Ανοίξτε την πόρτα σας και για τους φίλους τους γιατί  όταν θα μεγαλώσουν και θα τους συναντούν στις καφετέριες θα καταλάβετε πόσο ζωντάνια προσφέρουν αυτές οι παιδικές φωνές και τα γέλια που τώρα ίσως σας δίνουν στα νεύρα.

         Αφήστε χώρο στο σκληρό σας δίσκο να γράψετε σχολικές στιγμές, θα σας χρειαστούν στο μέλλον που όλα θα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Για παράδειγμα εγώ σήμερα θυμήθηκα πως πήγαινα εγώ σχολείο, με την σιδερωμένη ποδιά και το άσπρο γιακαδάκι.

Καλή σχολική χρονιά για όοοοοολα   τα παιδιά μας, τους δασκάλους, τους καθηγητές  και για τους φοιτητές μας καλή ακαδημαική χρονιά , έτσι δεν λένε;