Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

200 αναρτήσεις


Όταν την "Παρασκευή, 16 Ιανουάριος 2009"
έγραφα :

ΜΑ ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ... ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ ;

Κάτι έλειπε από τη μπλογκόσφαιρα όμως κανείς δεν τολμούσε να το ομολογήσει.Εγώ έλειπα. Μη μου πείτε ότι δεν το είχατε καταλάβει.Τόσο καιρό αντιστεκόμουν όμως τώρα το αποφάσισα.Ε λοιπόν ναι θα μαθαίνετε και εσεις για μένα γιατί τόσο καιρό τώρα νομίζω οτι σας ξέρω όλους από αυτά που διαβάζω για εσάς.Ορθογραφία νομίζω ότι ξέρω αλλού είναι το πρόβλημά μου: πως δουλεύει αυτό το μαραφέτι (όχι ο υπολογιστής σαν υπολογιστής αλλά το όλο σύστημα των αναρτήσεων - post η όπως αλλοιώς λέγεται). Ήδη για το καλωσόρισμα τα γράφω δεύτερη φορά γιατι τα έχασα.Καλή αρχή μου εύχομαι... καληνύχτα εύχομαι σε όλους σας... ελπίζω να τα λέμε συχνά...

δεν φανταζόμουνότι σε δυο μήνες και δέκα μέρες θα κατάφερνα να φτάσω τις 200 αναρτήσεις. Η αλήθεια είναι ότι θα ήταν πολύ περισσότερες και πλουσιότερες αν είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο και έναν υπολογιστή διαθέσιμο (λόγω παιδιών) όποτε ήθελα.
Πάντως στο blog αυτό έχω μαζέψει τα τραγούδια που μου αρέσουν, πράγματα που διαβάζω αλλού και μου κάνουν εντύπωση, έχω γράψει κειμενάκια με πρόχειρες σκέψεις μου και γενικά έχω δώσει μορφή περιοδικού σ'όλη αυτή την προσπάθεια.
Ευχαριστώ όσους με ανακαλύψατε και με επισκέφτεστε και τους ακόμα πιο λίγους που αφήσατε τα σχόλια σας.
Αν είναι αλήθεια μάλωσέ με.
Πάνε μέρες τώρα που δεν σου είπα σ'αγαπώ;






Έρωτες εφήμεροι
εκδρομή διήμερη
άμμος τα παλάτια μου
κι η θλίψη μεσ' στα μάτια μου

μια χαρά και μια καημός
μια στο τρένο μια σταθμός
πρόσθεση κι αφαίρεση
εσύ 'σαι η εξαίρεση

έδιωξες πια την βροχή
ουράνιο τόξο έχει βγεί

πάνε τώρα μέρες που δεν σου είπα "σ'αγαπώ"
μα η αγάπη μου για σένα δυναμώνει
πριν να έρθεις ήμουνα στον άνεμο φτερό
τώρα δέντρο που πολύ βαθια ριζώνει

λάθος συναισθήματα
στης καρδιάς ζητήματα
βρήκα τον παράδεισο
δυο βήματα απ' την άβυσσο

βράδια αξημέρωτα
ψάχνοντας τον έρωτα
τέλος στα ταξίδια μου
για τ' όνειρο πυξίδα μου

Γιατί τι είναι η αγάπη;







Άμα πεινάς, το ξέρεις.
Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου.



Άμα κρυώνεις το ίδιο.

Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις;


Γιατί τι είναι η αγάπη;

Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα.
Είπε πως είναι κάτι σα φωτιά. Μα είναι;


Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σα δοξαριά.

Τι είναι, τέλος πάντων...

Κι αν, πάλι , αγάπη είναι κάτι που το λένε "αγάπη", είναι αυτό η αγάπη;

Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά!
Μα, αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;

Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ ένα έρημο δάσος...
Αν δεν τ ακούσει κανείς... είναι κελάηδημα;
Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι,
αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;

Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ αυτό, και τα κάνανε θάλασσα.
Αυτοί γι αγάπη!...Τα μωρά ξέρουν περισσότερα.

Ένα λουλούδι είπε: "Αγάπη; είμαι εγώ".
Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα.

Ένας βαρκάρης θ αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελό του.
Δε θα ξέρει να πει τίποτα.



Μπορεί αυτό να είναι αγάπη; Μα είναι;

Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις.
Σε καίει... Σε λιώνει...
Εσύ το βλέπεις.

Κι αντί να βάλεις τα κλάματα, το ρίχνεις στο τραγούδι.
Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!...


Μ. Λουντέμης "Ένα παιδί μετράει τ'άστρα"