Ηλιαχτίδα

Αγκάλιασέ με,

χάιδεψέ με,

φώτισε το πρόσωπό μου,

ζέστανε την ψυχή μου,

διώξε μακριά μου το σκοτάδι,

τρύπωσε σε κάθε μου κύτταρο,

κάνε με να κλείσω τα μάτια μόλις σε αντικρύσω,

κράτησε μου συντροφιά όλη την ημέρα,

γέμισέ μου τις μπαταρίες για το βράδυ

κι εγώ θα σε περιμένω με λαχτάρα το επόμενο πρωί.

Ηλιαχτίδα μου, μπορώ να σε λέω μου αν και δεν ανήκεις μόνο σε μένα.

Όμως όταν προβάλεις το πρωί νομίζω ότι το κάνεις μόνο για μένα.

Πως μου λείπεις όταν δεν σε βλέπω, όταν βλέπω μόνο σύννεφα στον ουρανό.
Πως μπορούν και ζουν κάποιοι χωρίς την ηλιαχτίδα τους;