Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Μπουρεκάκια σαν πίτσα ...

Μια συνταγή για σήμερα....

Αγαπημένη συνταγή από τα παιδικά μου χρόνια. Την έφτιαχνε μια οικογενειακή φίλη στις εκδρομές που τότε αποτελούσαν απαραίτητο στοιχείο του Σαββατοκύριακου. Μπουρεκάκια τα έλεγε τότε η Δέσποινα, να μην τους αλλάξουμε όνομα , να τα λέμε κι εμείς μπουρεκάκια.




Αυτά λοιπόν είναι τα μπουρεκάκια της Δέσποινας. Θα χρειαστούμε:

  • 1 πακέτο φύλλο κρούστας λεπτό
  • 1/2 πακέτο Βιτάμ για τα φύλλα
  • 3/4 kg κασέρι πικάντικο (Μυτιλήνης ίσως) τριμένο χοντρό
  • 1/2 kg λουκανικάκια κοκτέιλ (2 πακέτα) ψιλοκομένα
  • 5 ντομάτες κομένες σε μικρά κυβάκια στραγγισμένες από το ζουμί τους
  • 3-4 πιπεριές κομένες σε μικρά κυβάκια


Ανακατεύουμε το κασέρι, τα λουκανικάκια, την ντομάτα και την πιπεριά σε μια λεκάνη.






Στη στενή άκρη του φύλλου στρώνουμε λίγη από τη γέμιση και ....


Αλοίφουμε το ελαφρά το φύλλο όπως δείχνει η φωτογραφία και τυλίγουμε σε ρολό ...





Τα ρολάκια τα βάζουμε σε ταψί. Εγώ χρησιμοποιώ αντικολλητικό χαρτί για να μην ταλαιπωρούμαι στο πλύσιμο των ταψιών...





Αφού γεμίσουμε το ταψί, όπως βλέπετε αραιά τα ρολλά τα βουτυρώνουμε και εξωτερικά ....





Το πακέτο του φύλλου που χρησιμοποίησα είχε 12 φύλλα οπότε τα έβαλα σε 2 ταψιά. Τώρα είναι έτοιμα για το φούρνο που τον έχω προθερμάνει στους 200 C. Εγώ τα έψησα με αέρα και τα δυο ταψιά μαζί.




Μετά από περίπου 35 - 40 λεπτά θα έχουν πάρει το χρώμα που βλέπετε και θα είναι έτοιμα.





Τα κόβετε σε 3-4 κομμάτια κάθε ρολό και μην τσακωθείτε ποιός θα φάει περισσότερο.




Είναι αρκετό για όλους ....  Καλή όρεξη !!!!!!


Για τις ανάγκες της φωτογράφισης τη συνταγή εκτέλεσε η γιαγιά Βάσω (η μαμά μου) για όσους την ξέρουν και για όσους δεν την ξέρουν ένα λέω .... χάνουν !!!!!



Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Τώρα στην κρίση πρέπει να βρίσκουμε λύση ....

             Εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας θα εφαρμόσει η πολιτεία για να κάμψει την αντίσταση των γιατρών του ΕΟΠΥΥ, των φαρμακοποιών και κυρίως των φαρμακοβιομηχανιών... 

Η πρώτη από τις θεραπείες αφορά το πιο απλό.... ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ 

Παρακολουθείστε τη νέα μέθοδο, που βέβαια άργησε να έρθει στη χώρα μας ως συνήθως, η οποία δεν χρησιμοποιεί φάρμακα. Μπορεί εύκολα να εφαρμοστεί στον καθένα από τον καθένα...

Θα πραγματοποιηθούν επιδοτούμενα σεμινάρια για την εκμάθηση και πρακτική.
Εγώ θα πρότεινα στη θέση των γιατρών να χρησιμοποιηθούν άνεργοι και καλύτερα θα ήταν νέοι άνεργοι ( θα καταλάβετε... λόγω σωματικής δύναμης) και στη θέση των ασθενών να χρησιμοποιηθούν οι πολιτικοί μας παλιοί και νέοι (θα καταλάβετε γιατί ...)

Με προσοχή παρακαλώ παρακολουθείστε το παρακάτω βίντεο...
Και μην ξεχάσετε, μην χρησιμοποιείτε αυτή τη θεραπεία άσκοπα...
  • όταν έχει η γυναίκα σας πονοκέφαλο
  • όταν σας πιάσουν τη θέση για παρκάρισμα
  • όταν σας πει η ταμίας στο super market πόσα χρωστάτε
  • και γενικά όταν σας ανέβει το αίμα στο κεφάλι

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Καλή σχολική χρονιά ....

Και ναι, κοντεύουν τρία χρόνια από την τελευταία ανάρτηση. Όμως σήμερα αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω εδώ. Καλό το facebook αλλά άλλο πράγμα το blog. Σκέφτεσαι και γράφεις χωρίς να σε κυνηγάει κανείς σαν να γράφεις έκθεση στο σχολείο σου. Και μια και είπα σχολείο, σήμερα ήταν μια σημαντική μέρα για μένα και ίσως γι' αυτό να ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας σ' αυτήν την μορφή. 
               Σήμερα λοιπόν στάθηκα στην πόρτα του σπιτιού μας κι αποχαιρέτησα για τελευταία φορά με αυτή την ευχή δικό μου παιδί : " Καλή σχολική χρονιά, ματάκια μου" και πρόσθεσα και κάτι ακόμα : "Καλή και πετυχημένη χρονιά, δύναμη, κουράγιο, επιμονή και υπομονή " , κι έκλεισα την πόρτα δακρυσμένη.
              Αλήθεια ένας κύκλος νοιώθω ότι τελειώνει. Πότε πέρασαν τα χρόνια..., κοινότυπο θα μου πείτε όμως πόσο αληθινό.
  •            Πότε έκλεισε η πόρτα του παιδικού σταθμού πίσω μου, χωρίζοντας με από το μονάκριβό μου τοτε παιδί που τώρα κλείνει την πόρτα μόνο του στο φοιτητικό του νοικοκυριό στην Κέρκυρα που σπουδάζει;
  •           Πως να ξεχάσω την πρώτη μέρα που υποδέχθηκε ο εικοσι ενός μηνών γιός μου την μπεμπέλα μας ( σαν παλιός μαθητής )  στον παιδικό σταθμό και καθόταν πάνω από το ρηλάξ και την πρόσεχε και τώρα την περιμένει πως και πως να του κάνει μόνη της επίσκεψη στην Κέρκυρα;
  •          Ποιός θα ξεχάσει κάθε χρόνο τέτοια μέρα που τρέχαμε στα βιβλιοπωλεία να αγοράσουμε όλα αυτά τα ωραία μολύβια, γόμες, συνδετήρες, χαρακάκια αλλά το καλύτερό μου ήταν οι ξύστρες που μου άρεσαν και τους αγόραζα όλο τις περίεργες που όλως περιέργως δεν έξυναν κι έσπαγαν τις μύτες των μολυβιών και οι γόμες που μοσχομύριζαν οι οποίες και μουτζούρωναν το τετράδιο. Ή το ντύσιμο των βιβλίων με διαφανές αυτοκόλλητο που μέχρι να συνηθίσω πως γίνεται τα παιδιά μου τέλειωσαν το σχολείο;


              
   

  •        Πότε πέρασαν τα χρόνια και όταν ρωτούσα τι μάθημα έχετε το πιθανότερο ήταν να μπορούσα να τους κάνω καμμιά ερώτηση για να τσεκάρω αν ήταν διαβασμένα, ενώ τώρα δεν καταλαβαίνω ούτε και για τι πράγμα μιλάει;
              Και τώρα το 2012 άλλα είναι τα προβλήματά μας. Και φυσικά άλλα ήταν το 2011. Έτσι για να έχουμε ποικιλία. Πέρυσι για παράδειγμα δεν είχαμε βιβλία και είχαμε φωτοτυπίες. Φέτος έχουμε βιβλία αλλά δεν έχουμε σχολικά για την μεταφορά των μαθητών όπου αυτή προβλέπεται. Τώρα αν θα έχουμε καθηγητές για να ανοίξουμε τα βιβλία αυτό θα το δούμε από αύριο.

          Οπότε από αύριο ξεκινάμε μαζί με τα μαθήματα και τα δρομολόγια για το σχολείο, καθότι τα
"μουσικά" μου μαναράκια αποφοιτούν το ένα μετά το άλλο από το μουσικό σχολείο Αλίμου που ανάμεσα στα πολλά θετικά του προυποθέτει και την μεταφορά των μαθητών του.

          Αλλά ας αφήσω την γκρίνια κι ας σταθώ σ' αυτές τις όμορφες στιγμές που μου χάρισαν αυτά τα 18 χρόνια που τα έχω αφήσει στα χέρια της εκπαίδευσης σε όλες τις μορφές της.
     
         Τι να πρωτοθυμηθώ από τον παιδικό σταθμό (Λιμνούπολη τον λένε και είναι στη Γλυφάδα), στην κεντρική παρέλαση της Γλυφάδας από δυο χρονών, παράσταση μπαλέτου από ενάμιση χρονών η κόρη (και της φεύγει το παπούτσι του μπαλέτου όταν πάτησε το πίσω κοριτσάκι και ποιά ήταν η αντίδρασή της; Γυρίζει και μου ρίχνει ένα ξεγυρισμένο φάσκελο -αυτό το χεράκι το ενάμιση χρονών- λες κι έφταιγα εγώ), θεατρικές παραστάσεις κάθε χρόνο όσο μικρά κι αν ήταν πάντα έβρισκαν κάτι να μπορούν να κάνουν.
       Μπορώ να ξεχάσω τα έξι χρόνια του καθενός στο 16 Δημοτικό Σχολείο Βύρωνα και τις αμέτρητες στιγμές συγκίνησης, χαράς, περηφάνειας που μου χάρισαν και τα δικά μου παιδιά αλλά και όλα τα παιδιά του σχολείου;
       Αργότερα στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου, αν και πιο αποστασιοποιημένοι σαν γονείς ζήσαμε ανάλογες στιγμές χαράς και συγκίνησης αν και ακόμα περιμένω να δω σε μια συναυλία την κόρη μου που μου βγήκε λίγο ντροπαλή σ' αυτό το κομμάτι.
       Αλλά λίγο ακόμα μου μένει που είναι και το σπουδαιότερο, η επιτυχία και της κόρης μου στις Πανελλήνιες μετά από λίγους μήνες. Μέχρι τότε προβλέπω να είναι κλεισμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους σχολείου, φροντιστηρίου ή του δωματίου της και να διαβάζει με βέβαιη θέλω να πιστεύω την επιτυχία της. Όπως και να έχει το πράγμα κάπου εδώ τέλειωσε αυτό που λέμε σχολική ζωή γι' αυτό το σπίτι. Το άγχος για μερικούς μήνες θα κυριαρχεί και μετά ...Πανεπιστήμιο, πρώτα ο Θεός.
         Και ότι ζήσαμε από σχολική ζωή, ζήσαμε !!!!

         Γι΄αυτό η συμβουλή μου:
         Ζήστε κάθε στιγμή μαζί με τα παιδιά σας, κάθε μέρα που περνάει δεν ξανάρχεται. Ζήστε τα και στα γέλια τους και στην γκρίνια τους, παίξτε μαζί τους και όχι με τον υπολογιστή. Ανοίξτε την πόρτα σας και για τους φίλους τους γιατί  όταν θα μεγαλώσουν και θα τους συναντούν στις καφετέριες θα καταλάβετε πόσο ζωντάνια προσφέρουν αυτές οι παιδικές φωνές και τα γέλια που τώρα ίσως σας δίνουν στα νεύρα.
         Αφήστε χώρο στο σκληρό σας δίσκο να γράψετε σχολικές στιγμές, θα σας χρειαστούν στο μέλλον που όλα θα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Για παράδειγμα εγώ σήμερα θυμήθηκα πως πήγαινα εγώ σχολείο, με την σιδερωμένη ποδιά και το άσπρο γιακαδάκι.

Καλή σχολική χρονιά για όοοοοολα   τα παιδιά μας, τους δασκάλους, τους καθηγητές  και για τους φοιτητές μας καλή ακαδημαική χρονιά , έτσι δεν λένε;
 

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΣ



Το τέλος μας αφήσαμε μισό
μισό το τελευταίο σ΄αγαπώ
απόψε έχει ο έρωτας ρεπό
μα πριν να φύγεις στάσου να σου πω

Όπου κι αν πας όπου κι αν πας
μαζί σου θα με κουβαλάς
είμαι φορτίο που ποτέ δε θα πετάξεις
Όπου κι αν πας όπου κι αν πας
μαζί σου θα με κουβαλάς
θα με συγκρίνεις μ΄οτιδήποτε κι αν ψάξεις
Είμαι στα χείλη σου νερό
είμαι ένα ρούχο καθαρό
που μια ζωή θα το φοράς και δε θ΄αλλάξεις

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΑΦΕΡΙΜ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ



Ήταν γιορτή και σχόλη
Όταν τούρκεψες μια πόλη
και της άλλαξες θρησκεία
όνομα και ιστορία

Αφερίμ αφερίμ
αφερίμ και γεια χαρά σου
αφερίμ
και θα πιώ και στην υγειά σου

Μπήκες στης καρδιάς τον κήπο
σαν τον δούρειο τον ίππο
και όταν βγήκες από μέσα
είδα πως δεν είχες μπέσα

Μα αυτό δεν θα κρατήσει
η σελίδα θα γυρίσει
πάλι θα σε φέρω πίσω
πάλι θα πανηγυρίσω

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

ΓΑΙΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΡΓΗΣΑ



Και ξαφνικά σ΄ακούω να μου λες ήρθες αργά κι εγώ τα χάνω
και ξαφνικά δε βρίσκω μια εξήγηση δε ξέρω τι να κάνω
και ξαφνικά τη σκόνη σου την πίνει η βροχή σε γκρι τοπίο
κι εγώ εδώ να ψάχνω στον ορίζοντα του έρωτα το πλοίο

Συγνώμη άργησα εγώ μεσ΄τη ζωή σου για να μπω
συγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ΄τα χέρια σου τα δυο
αχ να ΄ξερες το πόσο σ΄αγαπώ
Συγνώμη άργησα να σου το πω
συγνώμη άργησα...

Και ξαφνικά μου πήρες απ΄τα μάτια μου τη μέρα και το φως μου
και ξαφνικά σκοτείνιασε απότομα και γύρω μου κι εντός μου
και ξαφνικά σταμάτησαν καρφώθηκαν τα πόδια μου στο χώμα
κι εγώ εδώ αυτό που ζω μου φαίνεται απίστευτο ακόμα

Συγνώμη άργησα εγώ μεσ΄τη ζωή σου για να μπω
συγνώμη άργησα αυτό που χρόνια ήθελα να πω
απόψε ράγισα κομμάτια μεσ΄τα χέρια σου τα δυο
αχ να ΄ξερες το πόσο σ΄αγαπώ
Συγνώμη άργησα να σου το πω
συγνώμη άργησα...

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΒΑΡΕΘΗΚΑ



Τι έγινε τι άλλαξε που πήγε τόση αγάπη
τι κόλλησε τι χάλασε και έχεις τέτοια στάση
απέναντι μου,απέναντι μου εσύ που μ΄ελεγες ζωή μου

Βαρέθηκα βαρέθηκα στην άλλη άκρη βρέθηκα
χωρίς να καταλάβω
εσύ που μ΄έλεγες Θεό με βλέπεις σαν κοινό θνητό
με βλέπεις σαν τον σκλάβο

Τι έγινε τι έπαθες και άλλαξες πορεία
τι σου΄πανε τι έμαθες και μου κρατάς κακία
απέναντι μου,απέναντι μου εσύ που μ΄ελεγες ζωή μου

Βαρέθηκα βαρέθηκα στην άλλη άκρη βρέθηκα
χωρίς να καταλάβω
εσύ που μ΄έλεγες Θεό με βλέπεις σαν κοινό θνητό
με βλέπεις σαν τον σκλάβο

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΑΠΟΨΕ ΒΓΕΣ



Απόψε βγες απ΄την αγάπη που σου φόρεσα
από τα ρούχα που σου αγόρασα να σου ζεσταίνουν το κορμί
Απόψε βγες απ΄τις στιγμές που μας συνόδεψαν
απ΄τις χαρές που δε σου άξιζαν κι όμως τις ζήσαμε μαζί

Απόψε βγες απ΄τη ζωή μου απόψε βγες
κι απ΄της καρδιάς το σπίτι
εγώ έχω ζήσει δυο ζωές,έχω ζήσει δυο ζωές
και πάω για την τρίτη
Απ΄τη ζωή μου απόψε βγες
κι απ΄της καρδιάς το σπίτι
εγώ έχω ζήσει δυο ζωές,έχω ζήσει δυο ζωές
και πάω για την τρίτη

Απόψε βγες απ΄την αγάπη που σου φόρεσα
από τα όχι που δεν μπόρεσα ποτέ σε σένανε να πω
Απόψε βγες από το ψέμα που σε γέμισε
από το σπίτι που σε δέχτηκε μ΄ένα χαμόγελο γλυκό

Απόψε βγες απ΄τη ζωή μου απόψε βγες
κι απ΄της καρδιάς το σπίτι
εγώ έχω ζήσει δυο ζωές,έχω ζήσει δυο ζωές
και πάω για την τρίτη
Απ΄τη ζωή μου απόψε βγες
κι απ΄της καρδιάς το σπίτι
εγώ έχω ζήσει δυο ζωές,έχω ζήσει δυο ζωές
και πάω για την τρίτη

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΝΥΧΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ



Νύχτα Σαββάτου
κι εγω είμαι του θανάτου
πίνω μια θάλασσα φαρμάκια και πιοτά
κι εσυ απόψε ξενυχτάς στην αγκαλιά του
και κάνεις έρωτα με φώτα χαμηλά

κι εγω
σαν τρελός οδηγω
σ' ένα αμάξι ανοιχτό
με χειμώνα καιρό

Γελώ
μα δεν ξέρω αν ζω
ανηφόρα η ζωή
κατηφόρα εγώ

Νύχτα Σαββάτου
κι εγω είμαι του θανάτου
κάποιος απέναντυ με βλέπει κι απορεί
λέει αυτός δεν είναι απόψε στα καλά του
ετσι όπως τρέχει κι όπως πάει θα σκοτωθεί

κι εγω
σαν τρελός οδηγω
σ' ένα αμάξι ανοιχτό
με χειμώνα καιρό

Γελώ
μα δεν ξέρω αν ζω
ανηφόρα η ζωή
κατηφόρα εγώ

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΟΥΤΕ ΚΡΥΟ ΟΥΤΕ ΖΕΣΤΗ



Έχει ο έρωτας τερτίπια αγωνίες και ξενύχτια
και χαρές και μοναξιά
μα εσύ δεν έχεις άκρη μια χαρά και δέκα δάκρυ
που θα πάει τελικά

Ούτε κρύο ούτε ζέστη δε σε βρίσκω πουθενά
σ΄αγαπώ Χριστός Ανέστη λες και τα Χριστούγεννα
Πάλι μόνος μου τα ίδια κι είμαι σαν δεκάρα τρύπια
που την είχανε παλιά
κι αν τη βρίσκαμε στο χώμα δεν την μάζευαν
ακόμα ούτε αδέσποτα σκυλιά

Έχει ο έρωτας τερτίπια παραμύθι και αλήθεια
και χιλιάδες μυστικά
μα εσένα δε σε πιάνω μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά

Ούτε κρύο ούτε ζέστη δε σε βρίσκω πουθενά
σ΄αγαπώ Χριστός Ανέστη λες και τα Χριστούγεννα
Πάλι μόνος μου τα ίδια κι είμαι σαν δεκάρα τρύπια
που την είχανε παλιά
κι αν τη βρίσκαμε στο χώμα δεν την μάζευαν
ακόμα ούτε αδέσποτα σκυλιά

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΣΗΜΕΡΑ ΚΛΑΙΜΕ ΧΩΡΙΣΤΑ



Πεθύμησα για να σε δω στη μέση του χειμώνα
Και ανεμίζω σαν μωρό του έρωτα χιτώνα
Έξω απ' το σπίτι σου περνώ κι ακούω ησυχία
Μια καληνύχτα να σου πω να σε κεράσω ευτυχία

Σήμερα κλαίμε χωριστά με τα παράθυρα κλειστά
καθένας στη γωνιά μας
Έχει στενέψει η αγκαλιά το μόνο πράγμα που χωράει
είναι η μοναξιά μας, είναι η μοναξιά μας
Αχ, σήμερα κλαίμε χωριστά

Πεθύμησα το ραντεβού το πρώτο το φιλί μας
Τον ήχο του κυνηγητού απ' έξω απ' την αυλή μας
Έχει αλλάξει η γειτονιά κι ο κόσμος και τα σπίτια
Και μου θυμίζουν ξενιτιά κι ας είναι δίπλα δίπλα

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ



Σου αφήνω ένα γλυκό φιλί στο στόμα
κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο στρώμα
το κορμί σου στο κορμί μου εγώ φοράω
ξεκινάω για δουλειά και σ΄αγαπάω,μάτια μου
Σου έχω έτοιμο καφέ και στη κουζίνα
με τη ζάχαρη απ΄τα γλυκά σου χείλια
και στη πόρτα ένα σημείωμα από πίσω
σ΄αγαπώ και δε θ΄αργήσω να γυρίσω, μάτια μου

Δε με νοιάζει αυτό που ζω αν θα κρατήσει
ένα ξέρω η ζωή μου έχει γεμίσει
κι όλο κάνω το σταυρό μου μέσα στ΄αυτοκίνητό μου
πάω στον προορισμό μου μα αλλού είναι το μυαλό μου
στην εικόνα σου που τόσο αγαπώ,μάτια μου
αχ μάτια μου...

Ανοιχτό θα έχω το τηλέφωνό μου
στη δουλειά το σταθερό και κινητό μου
να σ΄ακούσω να μου πεις μια καλημέρα
να μου φτιάξεις την υπόλοιπη τη μέρα,μάτια μου

Δε με νοιάζει αυτό που ζω αν θα κρατήσει
ένα ξέρω η ζωή μου έχει γεμίσει
κι όλο κάνω το σταυρό μου μέσα στ΄αυτοκίνητό μου
πάω στον προορισμό μου μα αλλού είναι το μυαλό μου
στην εικόνα σου που τόσο αγαπώ,μάτια μου
αχ μάτια μου...

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ ΕΣΥ



Μα πως καταφέρνω εγώ να σωπαίνω
xωρίς να μιλάω χωρίς να ανασαίνω
Στους 4 τοίχους να είμαι κλεισμένος
Με φώτα..με ήχους και αφηρημένος
Η τρέλα φωνάζει απ έξω απ την πόρτα
προτού μου ανοίξεις τον έρωτα ρώτα
Μα τι να ρωτήσω σ αυτή μου τη φάση
Ακόμα κι ο έρωτας μ έχει ξεχάσει

Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία
μου λέει γελαστή με μια ειρωνεία...
Δικός μου είσαι εσύ...δικός μου είσαι εσύ...

ΕΓΩ.. σε ορίζω...ΕΓΩ ..σε διατάζω...
ΕΓΩ...σ' αγαπάω και σ' εξουσιάζω...
ΕΓΩ..σε θυμώνω...ΕΓΩ ...σε τρελαίνω...
ΕΓΩ...σε σκοτώνω...ΕΓΩ...σ' ανασταίνω...
ΕΓΩ.. σε ορίζω...ΕΓΩ ..σε διατάζω...
ΕΓΩ...σ' αγαπάω και σ' εξουσιάζω...
ΕΓΩ..σε θυμώνω...ΕΓΩ ...σε τρελαίνω...
ΕΓΩ...σε σκοτώνω...ΕΓΩ...σ' ανασταίνω...
Σιωπή μου εσύ....
Σιωπή μου εσύ....

Ανοίγω συρτάρια με φωτογραφίες...
παλιές μας στιγμές..με φωνές...φασαρίες...
και τώρα μονάχος να βάζω στο στόμα...
ποτήρια γεμάτα με κίτρινο χρώμα....
Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία.
μου λέει γελαστή μια ειρωνεία...
Δικός μου είσαι εσύ...δικός μου είσαι εσύ...

ΕΓΩ.. σε ορίζω...ΕΓΩ ..σε διατάζω...
ΕΓΩ...σ' αγαπάω και σ' εξουσιάζω...
ΕΓΩ..σε θυμώνω...ΕΓΩ ...σε τρελαίνω...
ΕΓΩ...σε σκοτώνω...ΕΓΩ...σ' ανασταίνω...
ΕΓΩ.. σε ορίζω...ΕΓΩ ..σε διατάζω...
ΕΓΩ...σ' αγαπάω και σ' εξουσιάζω...
ΕΓΩ..σε θυμώνω...ΕΓΩ ...σε τρελαίνω...
ΕΓΩ...σε σκοτώνω...ΕΓΩ...σ' ανασταίνω...
Σιωπή μου εσύ....
Σιωπή μου εσύ....

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΣΩΘΗΚΑ



Την παλιά ζωή μου πέταξα
στη φωτιά σου και την έκαψα
από σένανε κρατήθηκα
νιώθω πως ξαναγεννήθηκα
και πετώ ξανά στα σύννεφα
βρήκα αυτό που χρόνια γύρευα σώθηκα

Μες τα μάτια σου που λάτρεψα
την αγάπη ανακάλυψα
βρήκα χώρο στον παράδεισο
και το μαύρο μου πουκάμισο
να τ΄αλλάξω τώρα μπόρεσα
το χρωματιστό μου φόρεσα, σώθηκα

Και ταξιδεύουμε εκεί που το λέμε αδύνατο
μ΄ένα λευκό της αγάπης ποδήλατο
Με τη πρώτη παραδόθηκα
και ολόκληρος σου δόθηκα
κάνω σχέδια και όνειρα ,σώθηκα
και τα βλέπω όλα αλλιώτικα
και τα βλέπω όλα ρόδινα
θαλασσιά λευκά και κόκκινα σώθηκα

Την παλιά ζωή μου πέταξα
στη φωτιά σου και την έκαψα
κλείνω πόρτες και παράθυρα
σ΄ένα κόσμο που δεν άντεχα
στην αγάπη σου γαντζώθηκα
κι απ΄το τίποτα νεκρώθηκα, σώθηκα

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - Ολοκαύτωμα




Ξημερώθηκα χωρίς να κλείσω μάτι
να σε σκέφτομαι απόψε στο κρεβάτι
Κοίτα πράγματα που κάνει η αγάπη
Αναγκάστηκα να πάρω μέχρι χάπι

Και σηκώθηκα και πάλι
μεσ' το μαύρο μου το χάλι
Και περπάταγα στο σπίτι
σαν το φάντασμα

Μάζεψα τα πράγματά σου
και τα ρούχα τα δικά σου
να τους βάλω δυναμίτη
τα χαράματα

Θέλω να σ΄εκδικηθώ
και μαζί τους να καώ
και να γίνω ολοκαύτωμα για σένα

Βρίσκω κάτι σημειώματα δικά σου
και τρελαίνομαι με τα γραφόμενά σου
Μα δεν άντεξα και μέσα μου ξεσπάω
Στο καλάθι των αχρήστων τα πετάω

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΑΣ



Μη με ρωτάς τι΄ναι αυτό που με κάνει να σ΄αγαπώ
μη με ρωτάς δεν υπάρχουνε λόγια για να σου πω
κι αν δεν πιστεύεις κοίτα μέσα μου βαθιά
αυτή η αγάπη και τα όρια ξεπερνά
Μη με ρωτάς το ταξίδι αντέχεις αν μπορείς
μη με ρωτάς ό,τι ψάχνεις στα μάτια μου θα δεις
κι αν δε σου φτάνει ρώτησέ τη την καρδιά
ποιος είναι ο λόγος που την κάνει να χτυπά

Σε θέλω και τρελαίνομαι χωρίς εσένα σκέφτομαι
πως η ζωή μου δεν υπάρχει
μόνο εσένα θέλω να΄χει
όλη η ζωή μου είσαι εσύ μονάχα εσύ
Σε θέλω και τρελαίνομαι πεθαίνω κι ανασταίνομαι
και θα σου πω και την ουσία
αυτό που έχει σημασία
είναι η αγάπη που δεν τέλειωσε ποτέ

Μη με ρωτάς που θα πάμε αν τελειώσει αυτή η ζωή
μη με ρωτάς αγκαλιά θα μας βρει αυτή η στιγμή
κι αν θα γυρίσουμε ξανά στον κόσμο αυτό
θα΄χω για σένα δυο ζωές να σ΄αγαπώ

Σε θέλω και τρελαίνομαι χωρίς εσένα σκέφτομαι
πως η ζωή μου δεν υπάρχει
μόνο εσένα θέλω να΄χει
όλη η ζωή μου είσαι εσύ μονάχα εσύ
Σε θέλω και τρελαίνομαι πεθαίνω κι ανασταίνομαι
και θα σου πω και την ουσία
αυτό που έχει σημασία
είναι η αγάπη που δεν τέλειωσε ποτέ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ 2009 - Συμπέρασμα ένα




Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος

Γιατί κάθε νύχτα να πέφτω στης σκέψης τα δίχτυα
να χάνομαι μεσ΄το μυαλό μου ταξίδια να κάνω στο χτες
Γιατί κάθε νύχτα να ψάχνω να βρω την αλήθεια
να βάζω φωτιά στ΄όνειρό μου με ψέματα και ενοχές

Ο κόσμος φοβάται ή μήπως εγώ
μη τύχει και δε ξημερώσει
μα κι αν ξημερώσει θ΄αγαπώ
το χέρι που μ΄έχει σκοτώσει
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
μονάχος μου παίζω σ΄αυτή τη σκηνή
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
βαριά τιμωρία μεγάλη ποινή

Γιατί κάθε νύχτα να λέω στην τύχη μου ρίχτ΄τα
τα ζάρια σου τα φυλαγμένα που πάντα κερδίζεις εσύ
Γιατί κάθε νύχτα να λέω στο φως καληνύχτα
κουβέντα να πιάνω με σένα και να μ΄απαντάει η σιωπή

Ο κόσμος φοβάται ή μήπως εγώ
μη τύχει και δε ξημερώσει
μα κι αν ξημερώσει θ΄αγαπώ
το χέρι που μ΄έχει σκοτώσει
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
μονάχος μου παίζω σ΄αυτή τη σκηνή
Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν
βαριά τιμωρία μεγάλη ποινή

ΙΤΑΛΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟ





Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Καλό Νοέμβρη σε όλους....





και ειδικά για τους απολυμένους συναδέλφους από τον Σαρακάκη ...

ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ...


ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Μετά από πολύ καιρό πάλι εδώ.
Τι έπρεπε να γίνει για να ξαναγυρίσω;
Έπρεπε να'χω κάτι να πω.
Έπρεπε να χειμωνιάσει.
Ας αρχίσουμε με ένα αγαπημένο τραγούδι.




Πάνω σ' ένα γράμμα τ' όνομά σου,
Κάτι ξανά θυμήθηκες και κλαις.
Μαζεύεις βιαστικά τα πράγματά σου,
όλα για μας τελειώσανε μου λες.

Και δεν μπορείς να το δεχτείς πως στη ζωή μας
νύχτωσε τόσο νωρίς.
Και δεν μπορείς να λες μετά
πως τώρα εμείς οι δυο θα ζούμε χωριστά.

Ήρθε πάλι ο χειμώνας στη καρδιά σου
ένα σύννεφο που έφερε βροχή.
Μα όταν βλέπεις καλοκαίρια στα όνειρά σου,
θα 'ναι οι μέρες που περάσαμε μαζί εγώ κι εσύ.

Λες ένα γεια και στέκεσαι στη πόρτα,
σαν ψέματα σου φαίνονται όλα αυτά.
Πως θα 'θελες να είμαστε όπως πρώτα
μα τώρα είναι πια πολύ αργά.

Και δεν μπορείς να το δεχτείς πως στη ζωή μας
νύχτωσε τόσο νωρίς.
Και δεν μπορείς να λες μετά
πως τώρα εμείς οι δυο θα ζούμε χωριστά


Μην αφήσεις το χειμώνα να έρθει στην καρδιά σου. Κράτησε σε παρακαλώ την άνοιξη στην καρδιά σου.Το έχεις ανάγκη. Όλοι έχουμε ανάγκη την άνοιξη στην καρδιά μας.
Ο χειμώνας έξω είναι ωραία να έρθει. Μέσα μου δεν θα τον αφήσω να πλησιάσει.