Αυτό αγαπημένε μου φίλε έπαθα κι εγώ αλλά ανάρτηση με το χέρι δεν γίνεται.
Το pc της κόρης μου έχει μια βαριάς μορφής ίωση και δεν πλησιάζεται για να μη κολλήσουμε κι εμείς (ξέρεις τώρα συνάχι, φτέρνισμα κλπ) του δε γιου είναι μονίμως κατειλημμένο με msn και τα συναφή και πρέπει να πάρεις νούμερο αξημέρωτα σα να παίρνεις εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού.
Χώρια που έχουν διακοπές από το σχολείο τώρα και δεν ασχολούνται παρά μόνο με τον υπολογιστή τους και το πιάνο τους. Σκοτωμός γίνεται ποιός θα πρωτοκαθίσει που.
Οπότε καταλαβαίνεις ότι εγώ πρέπει να βρω διαφορετικές ασχολίες για να μην είμαι μεσ' στα πόδια τους.
Ασχολήθηκα λοιπόν με τη μαγειρική μου και τα γλυκά μου.
Τίποτα το ιδιαίτερο όμως, κλασσικά πράγματα.
Από βδομάδα που ξανανοίγουν τα σχολεία ελπίζω να ασχοληθούν και με τα μαθήματά τους λίγο για να ασχοληθώ κι εγώ με το blogάκι μου.
Αλήθεια ρε παιδιά κανένα σχόλιο δε βλέπω.
Επισκέψεις έχω αλλά σχόλια τίποτα.
Σαν τα καταστήματα τώρα με την κρίση έχω καταντήσει.
Κόσμος απ' έξω αλλά ψώνια τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου