Ένας μπαμπάς μπαίνει στο φαρμακείο μαζί με τον 13χρονο γιο του. Ο γιος βλέπει τα κουτάκια των προφυλακτικών και ρωτάει: - Τι είναι αυτά, μπαμπά; Κι ο μπαμπάς, απαντάει ειλικρινά: - Αυτά, γιόκα μου, τα λένε προφυλακτικά. Οι άντρες τα χρησιμοποιούν για να κάνουν ασφαλές σεξ. - Ααα.. κατάλαβα!, απαντάει το αγόρι. Μας έδειξαν και στο σχολείο, στο μάθημα της σεξουαλικής αγωγής. Μετά κοιτάει ένα πακέτο των 3 και ρωτάει: - Γιατί έχει μόνο 3 αυτό το πακέτο, μπαμπάκα; - Αυτό, αγόρι μου, είναι για τα παιδιά του γυμνασίου. Ένα για την Παρασκευή, ένα για το Σάββατο κι ένα για την Κυριακή. Τότε ο μικρός κοιτάει το άλλο πακέτο που έχει μέσα 6. - Κι αυτό, μπαμπά; Γιατί έχει 6 μέσα; - Αυτό είναι για τους φοιτητές: δύο για την Παρασκευή, δύο για το Σάββατο και δύο για την Κυριακή. Τότε ο μικρός βλέπει εκείνο το πακέτο που έχει μέσα 12. Και γεμάτος απορία ρωτάει: - Κι αυτό, μπαμπά, που έχει μέσα 12; Κι ο μπαμπάς, αναστενάζει και του εξηγεί: - Αυτά παιδί μου, είναι για παντρεμένους. Ένα τον Ιανουάριο, ένα τον Φεβρουάριο...
Smirting: Είναι μια λέξη που αφορά περισσότερο στο ευρωπαϊκό lifestyle και όχι τόσο στο ελληνικό ακόμα. Συγκεκριμένα, στην απαγόρευση του καπνίσματος σε μπαρ και εστιατόρια. Η λέξη smirting, λοιπόν, προέρχεται από τις λέξεις smoking (κάπνισμα) και flirting (φλερτ) και σημαίνει το να βγαίνεις έξω από το μπαρ ή το εστιατόριο όπου δεν μπορείς να καπνίσεις και να κάνεις παρέα με άλλους καπνιστές που τους φλερτάρεις.
Ο όρος επινοήθηκε στη Νέα Υόρκη το 2003 και από κει "εξαπλώθηκε" στην Ιρλανδία την επόμενη χρονιά, όταν εφαρμόστηκαν τα μέτρα για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους. 'Όσο τα μέτρα αυτά επεκτείνονται σε όλο τον κόσμο (σύντομα, ως γνωστό, και εδώ σε μας), η νέα μόδα επεκτείνεται και αυτή, θέλοντας τους ανθρώπους να φλερτάρουν καθώς καπνίζουν. Μ΄αλλα λόγια...όπου μπαράκι, εστιατόριο, γραφεία εταιριών κτλ., love is in the (smoke) air, όχι μέσα, αλλά έξω από αυτά!!
Κοινωνιολόγοι και σεξολόγοι εξηγούν πως οι smirters (!) νιώθουν θυμό γι΄αυτήν την ιδιότυπη "εξορία" που υφίστανται και θέλουν να μοιραστούν τον καημό τους με κάποιον άλλο, κατά προτίμηση ομοιοπαθή!! Ωστόσο, αυτή η νέα "κοινότητα" εκεί στην "εξορία" έχει και τα...τυχερά της, αφού, σου λέει, στην Ιρλανδία, το 25% των νέων γνωριμιών τα δύο τελευταία χρόνια έχει γίνει μέσω smirting! Μάλιστα είναι τόσο μεγάλη η επιτυχία του "αθλήματος" που πλέον μη καπνιστές για να να βρεθούν δίπλα στους smirters αρχίζουν ακόμα και το κάπνισμα!! (χε χε!)
Αντίστοιχη λέξη είναι το smexting: ο συνδυασμός των λέξεων smoking και texting. Σημαίνει το να στέλνεις γραπτό μήνυμα σε κάποιον από βαρεμάρα την ώρα που καπνίζεις ένα τσιγάρο μόνος σου έξω από ένα μαγαζί όπου δεν επιτρέπεται το κάπνισμα.
Συμβαίνει μόνο σε μένα άραγε; Όποιο τραγούδι και να ακούσω κάτι μου θυμίζει. Όποιο τραγούδι και να ακούσω νομίζω ότι έχει γραφτεί για μένα. Κάποια λέξη από κάθε τραγούδι μιλάει κατ'ευθείαν στην καρδιά μου η μιλάει για τη ζωή μου η την περιγράφει.
Ο καφές σου έχει κρυώσει και το ράδιο κλειστό τώρα για μέρες σε θυμάμαι είχες ξαπλώσει στου μονού μου κρεβατιού τις καλημέρες
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Υπάρχουν το νιώθω υγρά μονοπάτια υπάρχουν κομμάτια από φως στη σιωπή τραγούδια που ‘γίναν με δάκρυα στα μάτια τραγούδια που ‘γίναν απλά η αφορμή
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις
Άλλα τραγούδια πάλι λένε αυτά που εγώ δεν μπορώ να πω...
Μέτρησα προχθές τις μικρές μας στιγμές ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα στη βροχή Κι αν δεν μπορώ να σ'αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ
Μα δε θα δακρύσω πια για σένα και μη ρωτάς για μένα δε θα δακρύσω πια για σένα και μη ρωτάς για μένα
Μέθυσα προχθές στις μικρές μας στιγμές ήσουνα κι εσύ μια σταγόνα από κρασί κι αν δεν μπορώ να σ' αγγίξω πάλι μόνος προσπαθώ να κρυφτώ, να σε χάσω, να χαθώ
Μα δε θα δακρύσω πια για σένα και μη ρωτάς για μένα δε θα δακρύσω πια για σένα και μη ρωτάς για μένα
Θέλω να τρέξω να πετάξω να χαθώ όμως φοβάμαι τι θα γίνει αν γυρίσω τον εαυτό μου να γελάσω προσπαθώ μα κάπου μέσα μου βαθειά δεν θα τον πείσω. Αυτά σκεφτότανε τα βράδια στη δουλειά κι η γκρίζα αύρα της γινότανε πιο μαύρη θλιμμένα ναι, καλά ευχαριστώ μα άλλο πράγμα τη τρυπάει και τη χαλάει..
Είναι ωραία η θάλασσα γιατί κινείται πάντα κι αν έχεις βρει πολλές στεριές καμία δεν σ' αράζει δώσ' μου για φιλοδώρημα τραγούδι με τη μπάντα είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει.
Άσε με άνθρωπε να κάνω ότι αισθανομαι βαρέθηκα για πράγματα σωστά να μου μιλάνε πες μου μονάχα τι ποτό γεμίζει το ποτήρι σου κι αν θέλεις περισσότερο εδώ δε σε κερνάνε. Δε τελειώνει η ζωή σε μία άρνηση κι αν έχεις άντερα την άρνηση ακολούθα τι σε πειράζει αν σε δείχνουνε στο σπίτι σου γιατί εφόρεσες ανάποδα τα ρούχα.
Χθες το βράδυ βρέθηκα στην πρώτη για μένα συναυλία του καλοκαιριού. Γήπεδο Καραΐσκάκη Συναυλία Φίλιππου Πλιάτσικα με συμμετοχή Maraveyas Illegal, SINEAD O’ CONNOR. Special Guest: Gordon Gano (Violent Femmes. Και όπως λέει και ο τίτλος "Ο καθένας είχε τον δικό του λόγο".
Εγώ "να μη το κρύψωμεν άλλωστε" πήγα για τον Κωστή Μαραβέγια κ υ ρ ί ω ς. Και δικαιώθηκα. Φοβερός, σου μεταδίδει ενέργεια που του περισσεύει, σε μεταφέρει με τη μουσική του σε χώρες άλλες που πολύ θα ήθελα να ζω. Σε κάνει να αισθάνεσαι νέος, γεμάτος ζωντάνια με διάθεση να χορέψεις, να τραγουδήσεις τραγούδια που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τα έχεις ξανακούσει ( αλήθεια έχεις ακούσει στο ραδιόφωνο τραγούδια τους; ). Και όλα αυτά όχι μόνος του αλλά με τη βοήθεια της καταπληκτικής μπάντας του. Μη χάσεις συναυλία του αν βέβαια αντέχεις τέτοιους ρυθμούς.
Άλλος πήγε για τη SINEAD O’ CONNOR. Και ήταν πολλοί αυτοί και είχαν δίκιο. Καταπληκτική φωνή, σεμνή παρουσία, το διαφορετικό στην όλη βραδιά. Απόλαυσε κι εσύ τώρα φωνάρα ...
Άλλος πήγε για τον Gordon Gano...
και οι περισσότεροι για τον Πλιάτσικα...
και άλλοι γιατί γινόταν η συναυλία στο ναό. Ναός είναι ας ανάψουμε κανένα κερί κι ας μην έχει λειτουργία.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι άσχετα για τον λόγο που πήγαμε στη συναυλία περάσαμε ωραία. Ακόμα και τη ζέστη καταπολεμήσαμε με μπουγελώματα. Πρέπει να ξεκινάς πάντα με καλή διάθεση και να μη σου χαλάει ακόμα κι όταν φτάνεις στο εκδοτήριο βρίσκεις μια ουρά δεκάδων μέτρων και ακούς μέσα από το στάδιο να έχει ήδη ξεκινήσει η συναυλία με τον Κωστή Μαραβέγια και την παρέα του κι εσύ να προσπαθείς να ... τρουπώσεις.
Αλλά όταν ... τρουπώσεις διασκέδασε. Και χθες διασκέδασα γιατί ήταν μια πολύ καλή συναυλία που κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν τρεις ξεχωριστές.
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο πώς θες να αλλάξουμε ουρανό τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
Επειδή το καλοκαίρι τώρα αρχίζει τώρα αρχίζουν και τα φεστιβάλ. Μη χάσετε Δημήτρη Μητροπάνο και την παρέα του. Ο Δημήτρης Μητροπάνος δίνει συναυλία στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Υμηττού. Τραγουδούν μαζί του οι:Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Γιώργος Καραδήμος, Ασπασία Θεοφίλου
Η συγκινητική επιστροφή του Δημήτρη Μητροπάνου στην αθηναϊκή νύχτα και στη δισκογραφία σήμανε από την αρχή συναγερμό προσέλευσης και ήταν θετικά φορτισμένη η ατμόσφαιρα στην κάθε εμφάνισή του επί σκηνής.
"Στη Διαπασών" ο τίτλος του νέου του cd, που από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του έγινε χρυσό, με τραγούδια από 18 σπουδαίους δημιουργούς που ενώθηκαν για μία φωνή.
Και το ταξίδι συνεχίζεται. Το πρώτο καλοκαιρινό ραντεβού και μοναδικό στην Αθήνα θα είναι στις 18 Ιουνίου, στο Θέατρο Βράχων, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Υμηττού, από όπου θα ξεκινήσει η καλοκαιρινή περιοδεία του.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος, γνήσιος λαϊκός ερμηνευτής, δωρικός στη ζωή και το τραγούδι, "ο ήχος της μαγκιάς και της πίκρας μαζί" σε μία εφ' όλης της ύλης αναδρομή.
Μαζί του: Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, η έκπληξη της φετινής χρόνιας, φωνή, ερμηνεία, λάμψη και σεβασμός στο ελληνικό τραγούδι απέσπασε τα καλύτερα σχόλια και στη χειμερινή συνεργασία της με το Δημήτρη Μητροπάνο στο Κέντρο Αθηνών. Ο Γιώργος Καραδήμος, μια φωνή που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει με τις επιλογές της. Μέσα σε λίγα χρόνια έχει συνεργαστεί με το Σταμάτη Κραουνάκη και τη Σπείρα - Σπείρα, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη αλλά και τη Δήμητρα Γαλάνη. Η Ασπασία Θεοφίλου, συνεργάτιδα ιδανική του Δημήτρη Μητροπάνου και σε παλαιότερες σημαντικές συνεργασίες του.
Η καλλιτέχνιδα : Monika Το ύφος μουσικής : pop – rock Ο δίσκος : Avatar (19/05/2008) Το single : “Over the Hill” Ξεχωρίζουν : “Bloody 5th”, “Are you coming with us”, “Babe”, “Avatar”.
Τι σχόλια πρέπει να κάνω μετά όταν μαθαίνω ότι η Monika είναι Ελληνίδα και είναι μόλις 22 ετών!!!
Κι αν θέλεις να την ακούσεις ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ ΒΥΡΩΝΑ
H Μόνικα, που αποτέλεσε αναμφίβολα το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο για τα μουσικά πράγματα της χρονιάς που πέρασε, δίνει την πρώτη της μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία την Τετάρτη 17 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων.
Το κορίτσι-έκπληξη, ύστερα από αλλεπάλληλα sold out όχι μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλες τις πόλεις της περιφέρειας που εμφανίσθηκε, επιστρέφει να γιορτάσει την απονομή του πλατινένιου δίσκου για το «Avatar» καθώς και να ξεκινήσει την καλοκαιρινή περιοδεία.
Η Monika κατάφερε με τον πρώτο της δίσκο να δημιουργήσει την κατηγορία αγγλόφωνη θηλυκή τραγουδοποιός - τραγουδίστρια στην Ελλάδα και να μας κάνει να πιστέψουμε ξανά στις δυνατότητες τις ελληνικής ροκ σκηνής. Με προπομπό το single «Over The Hill», η Μonika συστήθηκε δισκογραφικά στο Ελληνικό κοινό τον Μάιο του 2008 με πρώτο album το «Avatar» που κυκλοφόρησε στην Archangel Music.
Οι προσδοκίες για την δουλειά της δημιουργήθηκαν περίπου 3 χρόνια πριν, όταν εμφανίστηκε ζωντανά στην Γιορτή Της Μουσικής ερμηνεύοντας τα τραγούδια της.
Από τότε ακολούθησαν συναυλίες με τους Calexico, οι οποίοι συνεργάστηκαν και στον δίσκο της, συναυλίες με τους Antony & the Johnsons και συμμετοχές σε διάφορα festival όπως το Synch Festival του Ιουνίου. Με ένα φάσμα επιρροών που ξεκινά από Beatles, Χατζιδάκι, ορχηστρική pop των 60’s και φτάνει μέχρι την κιθαριστική pop των 90’s, η Μόνικα ακουμπάει στην folk, σε μια γενναία, αγνή pop αλλά και στο indie rock ύφος με το οποίο μεγάλωσε.
Στο Θέατρο Βράχων η Μόνικα στο πιάνο, την κιθάρα και το ακορντεόν θα ερμηνεύσει τα τραγούδια του δίσκου της, διασκευές τραγουδιών από τον Leonard Cohen και την Carly Simon στους Sparklehorse και τον Κωσταντίνο Βήτα- που ξαφνιάζουν, αλλά και καινούργια τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση.
Την Monika συνοδεύει η εξαιρετική εξαμελής της μπάντα, ο Άρης Ζέρβας στο τσέλο, ο Νίκος Αγλούπας στο μπάσο, ο Κρίτωνας Bελώνιας στα τύμπανα, ο Σωτήρης Πέπελας στην τρομπέτα, ο Μάνος Πατεράκης στην ηλεκτρική κιθάρα και η Σταματέλα Σπίνουλα στο βιολί. Για αυτή την μεγάλη συναυλία η Monika προσθέτει στη μπάντα της πέντε μέλη, βιόλα, δεύτερο βιολί, δύο φωνές και σαξόφωνο και παρουσιάζει ένα πρόγραμμα που δεν μοιάζει με ο,τιδήποτε έχουμε ακούσει πρόσφατα ή παλιότερα στην Ελληνική σκηνή.
Και το ξέρω μόνο εγώ γιατί εσύ φταις που δεν με έμαθες από μικρή να στο λέω. Κι αν το ακούσεις τώρα θα σου φανεί περίεργο, θα σκεφτείς κάτι έπαθε η κόρη μου, γι'αυτό διάβασέ το. Και ξέρεις κάτι ακόμα; Είσαι
Γεννιέσαι την έχεις μητέρα πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα εκείνη σε βάζει στην κούνια στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα
Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια και μοιάζει με κάποια που 'χες γκόμενα στο μέλλον με τ' άσπρα φωτάκια και με τ' αστεράκια τα φλεγόμενα
Μετά που σε στέλνουν σχολείο στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται μικρή με τα ροζ κοκαλάκια και τα ποιηματάκια που θα μάθετε
Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι της σπας με νεράντζια τα τζάμια κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι
Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα το στήθος της θέλει να σπάσει κυλιέται στα δάση και στα κύματα
Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους που δίνει φιλιά μες στα δόντια κι ανοίγει τα πόδια σ' άγνωστους φαλλούς
Την ψάχνεις το σκας απ' το σπίτι σε σέρνει απ' τη μύτη αυτό το βάλσαμο αυτή η μυρωδιά από γαζία αυτή η τυραννία σε τραβά ενώ
Κανένας βοηθός δεν υπάρχει να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει γκαζώνεις τ' αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι
Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο και πάλι δε βρίσκω εκείνο που 'θελα πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά
Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται χωρίς στα μαλλιά κοκαλάκια χωρίς ποιηματάκια που θα μάθετε
Περνάω την κιθάρα στο βύσμα με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι αρχίζω τον πρώτο μου στίχο τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι
ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΜΑΜΑ - ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Καζαντζίδης - Μάνα γλυκιά
ΜΑΜΑ ΓΕΡΝΑΩ - ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ
Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω. Ρωτάς για την καριέρα μου τη νύχτα και τη μέρα μου κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.
Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα. Κι ανοίγω το ψυγείο σου, το "έλα" και το "αντίο" σου ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.
Μαμά, πεινάω μαμά, φοβάμαι μαμά, γερνάω, μαμά. Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς: ωραία, νέα κι ατυχής.
Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα. Και τέλειωσα με άριστα αλλά δεν έχω ευχάριστα, όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.
Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες. Και κοίτα, ένα μυστήριο του κόσμου το κριτήριο πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.
Μαμά, πεινάω μαμά, φοβάμαι μαμά, γερνάω, μαμά. Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς: ωραία, νέα κι ατυχής
Κάποτε ήταν κάποιος που αγαπούσε πολύ μια κοπέλα. Αυτή του ζήτησε ως απόδειξη της αγάπης του, να της φέρει την καρδιά της μητέρας του. Εκείνος πήγε σκότωσε την μητέρα του και της ξερίζωσε την καρδιά με σκοπό να την προσφέρει στην γυναίκα που αγαπούσε. Προχωρώντας στον δρόμο, και κρατώντας στα χέρια του την καρδιά της μητέρας του, σκόνταψε και έπεσε. Τότε, σύμφωνα με τον μύθο, ακούστηκε μια φωνή από την μητρική καρδιά που έλεγε: «Χτύπησες παιδί μου;».
Έτσι είναι η καρδιά κάθε μητέρας.Μόνο αυτή θα σ'αγαπάει σε ότι κάνεις και όπου πας.
Οι μαμάδες σε όλο τον κόσμο ετοιμάζονται να γιορτάσουν αύριο την δική τους, προσωπική εορτή. Και ενώ οι μπαμπάδες ετοιμάζονται να δυσανασχετήσουν επειδή δεν έχουν μια παρόμοια γιορτή, πρέπει να τους πούμε ότι η παγκόσμια Γιορτή της Μητέρας έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα.
Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας. Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο. Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η "Mothering Sunday", δηλ. η "Κυριακή της Μητέρας", την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.
Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Εμείς, όμως, να δείχνουμε την αγάπη μας στη Μάνα μας όχι μόνο τη 2η Κυριακή του Μαΐου, αλλά κάθε μέρα και κάθε στιγμή, όπως και εκείνη μας δείχνει την αγάπη της κάθε στιγμή. Ανθοδέσμες, γλάστρες, σοκολατάκια είναι ασήμαντα δώρα μπροστά σε ένα φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά που θα δίνουμε κάθε μέρα στη μάνα μας.
Χρόνια πολλά μαμά!!!!
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Σήμερα είναι μια μεγάλη μέρα. Η γιορτή της μητέρας. Επομένως, γιορτάζω και γω. Φτού μου, να μην αβασκαθώ. Πολλοί ρωτάνε να τους πω, γιατί πρέπει να υπάρχει μια τέτοια γιορτή.Την απάντηση σε μια τέτοια ερώτηση, μπορείτε να την βρείτε στις εγκυκλοπαίδειες, καθώς επίσης και στο αγαπητό Κέρας της Αμάλθειας. Γιατί όμως πρέπει να γιορτάζω εγώ?
Πρέπει να γιορτάζω γιατί άντεξα τόσα χρόνια να βλέπω παιδικά , καρτούνς, να μαθαίνω το πρόγραμμα του Στάρ και του Άλτερ. Γιατί έμαθα να πατάω τουβλάκια, και πλειμομπίλ, και να μη πέφτω! Γιορτάζω για τα χρόνια που είχα καταφέρει, να βάζω ηλεκτρική, η να απλώνω ρούχα, με ένα μωρό στον ώμο. Γιορτάζω που επιβίωσα από αρρώστιες, και στεναχώριες με σόας ( λέμε τώρα) τας φρένας. Γιορτάζω, επειδή εμπέδωσα τις λέξεις- ΦΑΕ , ΠΛΥΣΟΥ, ΔΙΑΒΑΣΕ, ΚΟΙΜΗΣΟΥ- σε όλους τους συνδυασμούς!
Γιορτάζω γιατί έχω καταλάβει χωρίς να παραπονιέμαι, πως η έρημη η μάννα, είναι για να έχουν φαγητό στο τραπέζι, καθαρά ρούχα στο συρτάρι, για να κάνει το ταξί στις υποχρεώσεις των τέκνων,καθώς επίσης τον δικηγόρο στα προβλήματα του σχολείου.
Επίσης μια υποχρέωση της σύγχρονης μάννας, είναι να πληρώνει, τις διάφορες δραστηριότητες των παιδιών, γιατί ένας μισθός δεν φτάνει, και ο ένας πρέπει να πηγαίνει υπέρ, μουσικής, γλωσσών, καράτε, βαράτε, και όλα τα συναφή, που θα κάνουν τα τέκνα μας περήφανα μέλη, της κοινωνίας των 700 ευρώ. Το πόστ θα κρατηθεί μακρυά από συγκινήσεις γατί η κάθε μια ξέρει, όταν αγκαλιάζει το παιδί της, ότι είναι σαν να αγκαλιάζει τον κόσμο όλο, και ας μην πούνε ούτε ένα χρόνια πολλά. Γιορτάζω γιατί ενώ θέλω να περάσω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου, βλέπω ότι το μόνο που θέλουν από μένα είναι να είμαι εκεί, και να μην τους ενοχλώ. Μόνο η διακοπή ρεύματος μας σώζει, να ξεφορτίσουν laptop,i-pod, και κινητά. Η μάνα είναι εκεί, να απαντάει στην ερώτηση τι φάμε σήμερα, ? και να παίρνει την απάντηση, δεν μου αρέσει, δεν το τρώω, και άλλα τέτοια εμψυχωτικά, και παρόλα αυτά να καταφέρνει να μαγειρεύει κάθε μέρα, ισορροπώντας ανάμεσα σε αυτά που τρώνε και αυτά που δεν θέλουν ούτε να τα μυρίσουν. Είναι να μη το γιορτάζεις?
Το διάβασα στο http://sofiascomments.blogspot.com και μου άρεσε.
Πρέπει να φυτευτεί από κάποιον που δεν έκλεψε ποτέ και δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν
Κάποτε ένας φτωχός άνθρωπος έκλεψε μια παλιά πίπα. Τον πιάσανε όμως την ώρα που 'κανε την κλεψιά και τον κλείσανε στη φυλακή. Έμεινε ξεχασμένος εκεί μέσα για πολλούς μήνες χωρίς δίκη, τόσο που άρχισε να σκέφτεται με ποιον τρόπο θα μπορούσε να βγει. Να δραπετεύσει δεν μπορούσε, γιατί οι φύλακες ήταν πολλοί και τον φυλάγανε καλά.
Δεν του 'μενε, λοιπόν, παρά η πονηριά. Μια μέρα παρακάλεσε κάποιο φύλακα να τον πάει στο βασιλιά. "Και γιατί θέλεις να δεις το βασιλιά;" ρώτησε ο φύλακας. "Θέλω να του δώσω ένα θησαυρό πολύ σπάνιο", απάντησε ο κλέφτης. Έτσι τον οδήγησαν στην αυλή του βασιλιά. "Τι θέλεις από μένα;" τον ρώτησε ο βασιλιάς. "Μεγαλειότατε, θέλω να σας προσφέρω ένα θησαυρό πολύ σπάνιο", απάντησε ο κλέφτης, κι έβγαλε απ' την τσέπη του ένα κομματάκι χαρτί. "Μα, δεν είναι παρά ένα κουκούτσι από αχλάδι!" φώναξε ο βασιλιάς όταν το ξεδίπλωσε. "Ναι, είναι μονάχα ένα κουκούτσι από αχλάδι", απάντησε ο κλέφτης, "αλλά ένα σπάνιο είδος!
Αν το φυτέψετε, θα γίνει δέντρο, και πάνω σ' αυτό το δέντρο θα ωριμάσουν χρυσά αχλάδια!" "Και τότε, γιατί δεν το φυτεύεις εσύ;" απόρησε ο βασιλιάς. "Υπάρχει σοβαρός λόγος", επέμεινε ο κλέφτης και συνέχισε: "Για να βγάλει τα χρυσά αχλάδια, πρέπει να φυτευτεί από κάποιον που δεν έκλεψε ποτέ και δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν.
Διαφορετικά, δε θα βγάλει παρά τα συνηθισμένα αχλάδια! Να, γιατί έφερα σε σας αυτό το κουκούτσι, Μεγαλειότατε. Εσείς σίγουρα δεν έχετε κλέψει, ούτε εξαπατήσατε ποτέ κανέναν". "Τι βλακείες", μουρμούρισε ο βασιλιάς (που θυμήθηκε πως πριν πολλά χρόνια, όταν ήταν παιδάκι, είχε κλέψει από τη μητέρα του μια χρυσή λίρα). "Εντάξει, ας το φυτέψει τότε ο υπουργός σας", είπε ο κλέφτης. "Ανοησίες", είπε με στόμφο ο υπουργός (που εύκολα μπορούσε να τον δωροδοκήσει κανείς). "Εντάξει, ας το φυτέψει τότε ο στρατηγός του βασιλικού στρατού", πρότεινε ο κλέφτης. "Μα, εγώ δεν κάνω καθόλου για κηπουρός", είπε ο στρατηγός (που συχνά είχε εξαπατήσει τους στρατιώτες στην πληρωμή τους). ""Εντάξει, τότε προτιμήστε τον ανώτατο δικαστή"", πρότεινε ο κλέφτης στο βασιλιά.
Αλλά, ούτε ο ανώτατος δικαστής δέχτηκε (γιατί συνήθως έβγαζε τις αποφάσεις του ανάλογα με τα λεφτά που ο κόσμος του 'βαζε στο χέρι). "Ας το φυτέψει, επιτέλους, ο φύλακας των φυλακών", πρότεινε ο κλέφτης. Αλλά κι ο φύλακας των φυλακών αρνήθηκε κατηγορηματικά (γιατί δεχόταν λεφτά από τους φυλακισμένους, κι ανάλογα κανόνιζε πόσο αυστηρά θα τους συμπεριφερόταν). Κι έτσι συνεχίστηκε η ιστορία για κάμποση ώρα. Οποιονδήποτε κι αν πρότεινε ο κλέφτης, αυτός έβρισκε μια δικαιολογία για ν' αρνηθεί, γιατί δεν είχε καθαρή τη συνείδησή του.
Στο τέλος ο κλέφτης ξέσπασε σε γέλια: "Όλοι σας, όποιοι κι αν είστε, και δεν εξαιρώ κανέναν, κλέβετε, εξαπατάτε, λέτε ψέματα, αλλά κανένας σας δεν μπαίνει για αυτά στη φυλακή. Ενώ εγώ το μόνο που πήρα ήταν μια παλιά, σπασμένη πίπα... Κι όμως, έπρεπε να με κλείσουν γι αυτό μέσα". Τότε, ακόμα κι ο βασιλιάς γέλασε και πρόσταξε ν' αφήσουν αμέσως ελεύθερο τον κλέφτη.
